Ze zet wat hondenbrokjes neer en opent de voorraadkast. Remi snuffelt aan het voer en loopt teleurgesteld weg.
Er klinkt een tik op de ruit. Voor het raam verschijnt het donkere haar van de buurvrouw, haar mond hapt naar lucht als een vis op het droge. Liplezend ontcijfert ze de tekst. Hoelang nog, vraagt ze.
Ze loopt naar het raam, legt haar handen tegen het glas en schudt haar hoofd. Lea’s mondhoeken zakken. Een traan rolt uit een ooghoek en verslagen kijken ze elkaar door het glas aan.
Lea mimet een omhelzing. Haar in elkaar gevouwen handen drukt ze tegen de borst, lippen tuiten een luchtkus.
Zij drukt een kus tegen de ruit en draait zich om. Rond haar hartstreek spant zich al maanden een stalen band, die het breken voorkomt.

Het beschikbare voedsel is schaars. Water is op rantsoen dus eten dat gekookt moet worden valt af. Ze propt een zak gemengde noten, een verpakking mueslirepen en crackers in de rugzak die al strak staat van de literflessen water.
Er kan nog net een zak hondenvoer bij. De laatste die ze te pakken heeft kunnen krijgen. Dierenvoer wordt sinds enkele weken niet meer gemaakt.
Op de keukentafel staat haar koude koffie. De kleine televisie op de kast heeft ze uitgezet, moe van de nieuwsflitsen, de oproep om je buren en vrienden aan te geven die niet gehoorzamen. Het bedrag lokt. Duizend euro voor het aangeven van een illegale dierenvriend.
Verklikkers worden neergezet als helden in het nieuwe programma ‘Burgerplicht’.
Ze kan er niet naar kijken. De walging die ze voelt sluimert al veel langer. Ver voor de pleuris uitbrak.

Ze gaat zitten en neemt een slok koude koffie. Zonde om weg te gooien.
De buzzer trilt in haar broekzak.
Ze schrikt.
Remi dribbelt achter haar aan naar de huiskamer. Zijn nageltjes tikken als een tapdanser op de houten vloer. Uit de lade van de salontafel pakt ze de simpele prepaid telefoon. Ze belt het opgegeven nummer.
Er wordt gelijk opgenomen.
‘De plannen zijn gewijzigd. Vertrek over een uur. Zorg dat je klaar bent,’ zegt de mannenstem.
‘Oké,’ antwoordt ze en drukt het gesprek weg.

Tranen lopen over haar wangen en de spanning valt van haar af.
Niet nog een slapeloze nacht vol angst. Straks is ze niet meer alleen.
Remi kijkt haar aan. Ze bukt zich en vist hem van de grond.
Hij likt haar tranen weg.


Esther Suzanna

Ik schrijf omdat ik het niet laten kan op https://www.facebook.com/esthersuzanna/ en http://suzannaesther.nl/

4 reacties

Nummer 22 · 23 augustus 2017 op 10:30

??

van Gellekom · 23 augustus 2017 op 10:47

Echt top geschreven (weer)

Karen.2.0 · 23 augustus 2017 op 13:35

Triest..maar (daarom ook) zo mooi

NicoleS · 23 augustus 2017 op 15:36

Mooi, Es. Je bouwt het verhaal mooi op.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder