Even lijkt het even
Alsof er niets veranderd is.
Al het andere leven.
Gaat door met om het even.
Maar dan valt die splintergedachte.
Dat er iets mist en weg is.
Het is een onvolledig plaatje.
Dat een stukje of een hoekje mist.
Die lege vlek, dat gemis, dat gaatje.
Dat nu in die prent gedijt.
Is niet enkel mijn pony.
Maar mijn hele kindertijd.
Algemeen
Doppen
Sta ik bij de pomp, is mijn tankdop verdwenen. Een week rijd ik nu op goedkope E10 uit Knokke, heb dus ruim driehonderd kilometer met een open tank rondgereden. Wat niet weet wat niet deert, Lees meer…
7 reacties
Esther Suzanna · 10 mei 2018 op 13:40
Wat mooi…
Nummer 22 · 10 mei 2018 op 15:30
?
Namol · 10 mei 2018 op 17:56
Dank jullie.
Karen.2.0 · 10 mei 2018 op 23:37
Weer zo’n mooie!
Arta · 11 mei 2018 op 08:17
Die laatste zin geeft het gedicht een ander gezicht.
Mooi!
Namol · 11 mei 2018 op 14:24
34 is hij geworden. Bij ons geboren en gestorven. Ik was het eerste en het laatste dat hij zag…
Mien · 14 mei 2018 op 09:53
Ah, we mogen weer dichten op de frontpagina. Top!
Mooi dichtsel. ?