De dakloze man slentert, door de leger wordende longen van de stad, zijn ogen speuren naar de straat. Daar ligt mogelijke voedsel voor zijn rammelende maag, het regent.
De avond neemt rap haar intrede met de wind als metgezel. De etalages ‘led’ verlicht en de uitgestalde producten schreeuwen om aandach van schuilende kijkers. Langzaam doven de lichten naar de zuinigheid stand. Het regent harder en geselt de man.
Haastig en dicht tegen de gevels en onder de luifels verlaten mensen het centrum.
Hij, een dagelijkse passant van vuilnisbakken, afvaltoerist, met gevonden paraplui klapt deze open.Een paar baleinen zijn geknakt maar het doek, slap hangend in zijn nek, biedt nog enige bescherming tegen de nu kletterende regen.
Gebukt slentert hij verder. Wie ben ik nog?
Zijn ogen speuren verder en de rechterhand gaat diep in de eerste vuilnisbak, aan de muur. ‘Oppassen jongen voor scherpe voorwerpen’ mompelend. Hij kijkt om zich heen.
Niemand! De paraplui, nu ingeklapt, wordt tegen de muur gezet.
Hij knipt een klein formaat zaklamp aan, gejat uit een warenhuis. Het licht is te zwak.
Ja, beet!, de zaklamp gaat uit en verdwijnt.
Uitgelaten trekt hij zijn trofee omhoog. De cello-fane verpakking wordt verder opengescheurd en hij ruikt aan de verpakking, een geur van snoepjes. Gulzig gaat inhoud naar zijn wijd opengesperde open mond. Enkele resterende tanden en kiezen knarsen de tabletten naar een bittere smaak.
Bah! Hij pakt de zaklamp, knipt het licht aan en schijnt over de verpakking,de tekst op het etiket.
‘Deze tabletten uit de buurt van kinderen houden. Niet bedoeld voor menselijke consumptie. Alleen voor honden, vanaf 10 kilogram geschikt!. Tabletten van 100mg/per stuk, bitter met een zoete geur. Merknaam: Carnivoris Giganticus(R) Producent: Animalis bv. Weesp.
Hij trilt, vloekt en schreeuwt. Niks snoepjes!
Plotseling, opent zich een winkel schuifdeur. In het midden roept een man, in kostuum: ‘Zeg jij daar… hou je mond, ga toch ergens anders vloeken en spugen…het smaakt zeker niet, ouwe?
De verkeerde afvalbak, jij vergistourist. Een duivelse lach verscheen.
Zijn trillende handen totaal oncontroleerbaar. Wegwezen!
Ach, kom maar even binnen, wil je wat drinken?
10 reacties
Mien · 6 mei 2018 op 14:09
Geweldig. Toppertje deze. Die van mij komt binnenkort. Met de meest verrassende openingszin die mogelijk is. Gezien de opdracht. Reeds ingezonden op 1 mei. Lang in de wacht door omstandigheden. 😉
Nummer 22 · 6 mei 2018 op 15:26
Hmmm Mien, de 2e is in proces. Extra uitdaging voor de openingszin??
Arta · 7 mei 2018 op 11:50
Bijzonder hoe schrijvers bij opdrachten boven zichzelf uitstijgen!
Heel mooi, #22!
(En zelfs de vergistoerist mocht meedoen!?)
Nummer 22 · 7 mei 2018 op 18:05
Dank je Arta? dat maskt schrijven zo uitdagend. Oefenen en oefenen, leten van reacties, verfijnen en blijven verbeteren
Karen.2.0 · 7 mei 2018 op 23:52
Weet je wat er gebeurde toen ik de column aan klikte? Dan moet ik al glimlachen als ik zie dat hij van jouw hand is, nog voor ik begin met lezen, want elke keer weet je toch weer te verrassen! Prima uitgevoerd!
Nummer 22 · 8 mei 2018 op 01:39
Ik bloos?. Een titel lokt.. het verhaal verrast en dat worden er steeds meer en van allen. Liggend in een hotelbed vat ik de slaap moeilijk, heeft de nacht deze stad (Gotenburg) in haar greep en is het stil op straat. In de verte rechts van mijn balkon Gotia Towers, hel verlicht. So what? Gewoon even reageren het is 01.39
Namol · 8 mei 2018 op 07:50
Zou een mooi begin van een boek kunnen zijn. Heel mooi.
Nummer 22 · 8 mei 2018 op 22:25
Mooi zou dat zijn. ?
….De duivelse glimlach verdween en de lach deed hem aan zijn vader denken. Een glas met water, voordat hij gaat blaffen. Die hoest verdwijnt nooit. Al die peukjes, sommige met lippenstift op het filter met een mentolsmaak. Belinda mentol ja die licht groen verpakking met de afbeelding van een lachende vrouw, vergeet hij nooi. In de nachtopvang is zijn bijnaam ‘de hoester’.
Water? Ja doe maar, wat een mooie winkel heeft u! Dankje wel! Weer die duivelse glimlach….
Nummer 22 · 8 mei 2018 op 22:31
…hij viel in de plotseling omringende duisternis. Hoe lang hij buiten bewustzijn was, wist hij niet maar wel dat hij in een bench lag en zijn been aan een ketting vast zat. Het werd donker ‘ welterusten vergistoerist, tot morgen. Geen geluid of….
Nummer 22 · 10 mei 2018 op 17:33
….toch? Jawel, een rat?