Allemachtig, tachtig, prachtig! (nazomer column)

Droog je tranen, ontdoe je koffer van al dat zand en leg je bikini maar weer in de kast. Hoe hard het ook klinkt; dat vakantievriendje is je allang vergeten en heeft de volgende lichting Ryan Air allang gescreend, beoordeeld en verwerkt. Bel Juan, Ahmed of Pierre op en zeg dat je de belofte om binnen een maand weer terug te komen bij nader inzien toch maar intrekt. Als hij antwoord met ‘what a shame Priscilla’ terwijl je Sanne heet, weet je genoeg. Ik hoor je, dit is geen vakantieliefde en jullie zijn écht verliefd, maar bij die zon, outfits en temperaturen kun je jezelf zelfs wijsmaken dat die kameel op de hoek van de straat je een knipoog gaf toen je langsliep. Een kwestie van een dag of twee en hij biedt je een drankje aan.
And besides, zit je echt te wachten op die openingszinnen in de trant van “hello bjoetiefoel gul” gevolgd door een half smekend “yes plies, allemachtig tachtig prachtig”…??
Of misschien verlang je terug naar de roodverbrande Engelse bierbuiken, achternagezeten door stomdronken Oost-Europeanen onderweg naar hun favoriete pub waar ze hun o zo vertrouwde English Breakfast naar binnen proppen en hun favoriete voetbalclub kunnen bezichtigen op een groot scherm. Trouwens, niet te vergeten..; wat dacht je van de goed in de gaten gehouden zandkuilen, net zo zorgvuldig gegraven en gevormd als bij het WK zandsculpturen, door onze oosterburen: de Duitsers. Ik durf te wedden dat de meeste gipsvluchten in de zomer bestaan uit gekneusde enkels en gebroken nekken door het languit kukelen in een van die krengen.
Dat wil overigens niet zeggen dat ‘wij’ Nederlanders ons voorbeeldig gedragen..De rillingen lopen me over de rug als TMF weer de zoveelste kijk-mij-spastisch-dansen-zuipen-kotsen-en-kwijlen special uitzend. De lokale bevolking van Lloret- of Malgrat de Mar is getekend voor het leven, zonder enige twijfel. Op zulke momenten duik ik in mijn stapel privé papieren op zoek naar mijn geboortecertificaat, in de hoop dat er een spel- of leesfout is gemaakt en ik helemaal niet in Nederland ben geboren. Plaatsvervangende schaamte, meer kan ik er niet van maken.

Wat is er gebeurd met ontspannende strandwandelingen, bergweggetjes en onontdekte beschavingen? Moet er werkelijk op elk hoekje een mannetje staan met een opvallend goede Nederlandse woordenschat en een diploma cum laude behaald op de Oplichteracademie? Of moet men daarvoor de kilometerslange rij bij Ryan Air voorbij gaan en een ticket aanschaffen bij Onbetaalbaar Airlines?
Wil je tegenwoordig een ontspannende vakantie hebben zonder geconfronteerd te worden met Europa’s (vergane) glorie moet je urenlang vliegen en minstens 5 ribben uit je lijf neertellen.
Of je levert je zomervakantie in en boekt iets buiten het hoogseizoen. Dit overigens is geen garantie voor een ongestoorde vakantie. Net toen ik afgelopen november zeker dacht te weten dat ik alle bovenstaande partypoopers achter me had gelaten terwijl ik een ontspannen rondje liep door een moskee in Tunesië, werd ik vanachter een muurtje belaagd door een vastberaden Tunesiër die vond dat hij mij entreegeld mocht vragen voor het binnengaan van de gebedsruimte. Ik geloof niet dat Allah dat zo gewild heeft, beste meneer. Deze situatie herhaalde zich toen ik het graf van Sidi Saheb, de ‘kapper’ van onze profeet Mohammed vzmh, binnen wilde lopen. Het duurde eventjes voordat ik in de gaten kreeg dat het niet regende maar er een halve fles rozenwater over me heen werd gegoten door een beer van een vent. Zonder me aan te kijken en zelf zonder ook maar iets te zeggen dwong hij mij om te betalen. Een echte professional.
Lichtelijk balend daarvan ben ik teruggelopen naar de bus en terwijl ik een kameel passeerde zag ik in de verte de wereldkampioen sprintje trekken mijn kant opkomen terwijl hij riep ‘joe want pieksjur! joe want pieksjur!’. Ik was het toen zo beu dat ik zelf een sprintje ben gaan trekken en mezelf in de bus heb verstopt totdat mijn belagers me verruilde voor een onschuldig bejaard stel wat net de hoek omkwam.

Beste toeristen van vandaag; is het een idee om de kroket van Ed, de frikandel van Nel, de kaassoufflé van José en de Heineken bar in Nederland te laten? Is het mogelijk om net als ieder ander je Duitse achterwerk te planten op een badhanddoek en het kuilgraven over te laten aan de plaatselijke fauna? En beste Engelsen, wordt het niet eens tijd om de witte bonen in tomatensaus, bacon en scrambled eggs om te ruilen voor een iets hoger culinair niveau? De generaties na jou zullen je dankbaar zijn.