We zijn gekleed in veel te korte jurkjes en gooien goedkope witte wijntjes naar binnen. Om ons heen zwermen mannen die zich gedragen als pubers, alleen het handjevol puisten en de donshaarsnor op hun gezicht ontbreekt nog. Onze ogen zoeken naar knappe, intelligente en rijke mannen in deze discohooiberg maar we zien de onvolwassenen in kwestie enkel zwaar alcoholische Jupilers heisen.

Opeens waagt een eerder genoemd hersenloos exemplaar het om zijn arm rond mijn nek te hangen. Dat ontbrak er nog aan. “Dag schoonheid.”
Mijn help-ik-moet-overgeven-van-slijmballen-alarm gaat af en ik reageer “dag slijmerige slak” want ik heb niks te verliezen, behalve een kans om gewurgd te worden door een veel te behaarde mannenarm. Ik draai me om en dan zijn mijn ogen wel erg verrast. Het type voor me draagt geen hoodies maar een deftig gestreken hemd en broek. Mijn neus snuift Jean-Paul Gaultier en ik bezwijk, ondanks de eerdere slijmbalalarmsignalen in mijn hoofd. Mijn vriendinnen werpen me een bezorgde blik toe maar ik gebaar dat het goed is.

Zijn perfecte witte tandenlach herhaalt sceptisch “dag slijmerige slak?” en als de vloer van water was, was ik er met plezier in gedoken. Naakt zelfs, als het moest.
“Van originaliteit gesproken, toch?” probeer ik beschaamd. “Ik had je ook casanova kunnen noemen maar dat hoor je wellicht elke dag weleens.”
Hij kijkt geflatteerd. Het is blijkbaar nog een erg ijdele slak ook.
“Van je tachtigjarige buurvrouw, bedoel ik natuurlijk.”
Even later is van zijn ijdelheid niks meer te bespeuren, en van zijn perfecte witte tandenlach ook niet meer.

“Vanwaar die vijandigheid?” vraagt hij dan een beetje op zijn tenen getrapt. Zijn arm ligt nog steeds irritant rond mijn nek als was ik zijn lieve buurmeisje-with-benefits, en ik mep hem er subtiel vanaf.
“Gewoon,” antwoord ik, “ik ken je type. Fris gewassen, dure parfum. Je rijdt met een BMW, gok ik?”
Hij knikt verbaasd alsof ik helderziende ben, terwijl ik gewoon doorheen zijn simpele ziel kijk.
“En je bent vertegenwoordiger. Misschien in de bouw, maar mogelijks ook van farmaceutica. Je bent nog geen dertig of net dertig geworden. Onzeker weet je niet wat met je leven aan te vangen. Je hebt zeker nog geen hypotheek. Je lokt meisjes in bed maar je lul stelt evenveel voor als de toren van Pisa.”
De man naast me barst in lachen uit, en hijzelf lacht een gênant lachje.
“Ben je altijd zo arrogant of is dat gewoon een pose?” vraagt hij dan, en ik denk dat meneer Casanova Met Decennialange ervaring een levensles subtiliteit gemist heeft. En ik merk dat ik ervan geniet: om hem stiekem uit te schelden en hem tegelijk de indruk te geven dat ik hem wel een hottie vind.

Op het einde van de avond blijkt meneer Wel Erg Deftige Casanova een appartement te hebben in de chiquere buurt van Brugge en een erg comfortabele luxeauto. Ik besluit nog even hard to get te spelen en vraag hem om me af te zetten bij de bushalte en niet mee te gaan naar zijn huis. Het is al drie uur ’s nachts en mijn hersenen zijn gedeeltelijk verdoofd door de alcohol waardoor het erg moeilijk bepalen is of hij in aanmerking komt voor de capaciteiten van seriemoordenaar. Hij probeert me op de mond te kussen maar de kus belandt op mijn wang. We wisselen nog snel nummers uit en vijf minuten later fietst het meest geniale meisje ooit zijn gezichtsveld uit.

“Je was wel erg hoor, liefje,” zegt mijn lief dan. “Je duwde me altijd weg, of beledigde me en zei steeds dat ik een slijmbal was. Terwijl ik elk woord dat ik zei, gewoon meende.”
Ik verberg een slappe lach onder het donsdeken.
“Raar hoe de dingen lopen in ons leven,” vervolgt hij dan. “Je speelde voortdurend spelletjes met me, en drie jaar later hebben we nu een kindje. Wie had dat gedacht.”
Ik grinnik om mijn ex-genialiteit van een paar jaar terug die blijkbaar erge sporen heeft nagelaten. Hopelijk worden mijn dochter haar acties even onuitwisbaar in het leven van haar toekomstige lief.

Categorieën: Mannen & Vrouwen

La_vie_en_rose

"'I'm selfish, impatient and a little insecure. I make mistakes, I am out of control and at times hard to handle. If you can't handle me at my worst, then you sure as hell don't deserve me at my best" (Marilyn Monroe)

5 reacties

Mien · 29 januari 2015 op 07:39

Leest als een Travoltavariatie op [url=http://nl.m.wikipedia.org/wiki/The_Taming_of_the_Shrew_(toneelstuk)]De getemde feeks[/url]. :yes:

troubadour · 29 januari 2015 op 07:58

‘”‘I’m selfish, impatient and a little insecure..’ Waar las ik dit ook alweer?
Volgens mij moet je er dus wel erg leuk uitzien, een snedig ‘bijdehandje’. Lekker pinnig geschreven!

Frans · 29 januari 2015 op 09:03

Zoals altijd, of het nu een b film of hoogwaardige literatuur is, krijgt de slijmbal uiteindelijk toch het meisje. Af en toe heb ik hoop dat het er in de werkelijke wereld anders aan toe gaat, maar nee, lege schoonheid wint altijd van meelevende diepgang. Daarom stemmen we Rutte en Samsom en niet op Roemer. Het menselijk tekort.

Berlijntje · 29 januari 2015 op 15:54

Moet er erg om lachen. Einde kwam verrassend. 🙂 Leuk geschreven. Toen ik nog in Amsterdam woonde en mijn vent belde vanuit Berlijn op vrijdagavond nam ik niet op. Ik vond het gewoon ´te zielig´ dat ik dan alleen op de bank zat. Als hij dan de vorige dag vroeg waar ik die vrijdagavond geweest was, hield ik het heel vaag. Achteraf net zo geniaal, want zijn interesse was gewekt! 🙂

Meralixe · 29 januari 2015 op 16:30

Doet me denken aan mijn eerste stappen in de liefde. Ik voel nu nog woede opborrelen. Daarom ook dit korte krekelig reageren.
Voor de column geef ik u met plezier een :yes: hoor.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder