Het weer in Nederland is zo wisselvallig als een persoon met een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Binnen één dag krijgen we soms te maken met zacht weer, stortbuien met hagelstenen, en zelfs een windhoos. De zon gaat continu aan en uit – meestal uit – en je moet je continue aanpassen. De hele dag zijn wij in de weer met aan- en uitkleden. Zo kunnen we de dag starten met slippers, en een korte broek om na twee uur al op zoek te gaan naar een ‘vestje’. Een dag kan zomaar eindigen met een skipak! Ik denk dan ook dat onze ‘gereserveerde cultuur’ voortkomt uit ons afgrijselijke weerpatroon.

Nou is er de laatste weken iets heel bijzonders aan de hand. Het weer in Nederland is opeens stabiel, en wel met temperaturen ver boven gemiddeld. De eerste warme dagen werd er flink geklaagd, over de hitte en al het bijkomende ongemak, maar naarmate elke dag weer start met de volle zon in een strakblauwe lucht, is er iets aan het veranderen.
Ik heb 6 jaar in Frankrijk gewoond en wat ik in Nederland het meest mis is gastvrijheid. In je eentje gastvrij zijn is wat lastig als je medelander het liefst zo snel mogelijk de deuren sluit, en zich in eigen huis met een stabiel binnenklimaat op de bank nestelt. De meeste mensen hebben nog nooit een gesprek gevoerd met hun buren, maar sinds een week is het in mijn woonwijk één en al gezelligheid. Alle deuren en ramen staan wagenwijd open, en ’s avonds zit iedereen nog tot diep in de nacht in de tuin. Waar eerst barbecueën een soort Russisch Roulette was – bij de eerste zonnestraal stond in elke tuin wel een barbecue te roken want je weet maar nooit… – neemt de enorme barbecuedrang van de Nederlander af naarmate elke dag weer stralend begint.
Als de Nederlander normaal gesproken een dagje uitgaat met het gezin, dan moet er een hele hutkoffer met ‘noodkleding’ mee, anders loop je namelijk de kans op een longontsteking. Grotendeels van de tijd zijn wij druk bezig met vooruit denken. Wél of geen zonnebrand mee? Slippers in de tas? Droge sokken? Wij zijn soms doodmoe van allerlei noodgrepen als het aan- en uittrekken van regenpakken, dweilen van natte en bemodderde vloeren, het in en uitklappen van parasols en zonneschermen.

Sinds dit prachtige stabiele weer, worden we steeds makkelijker en met enkel een handdoek over de schouder, op slippers en een flinke fles water in de tas, rennen we zonder zorgen de deur uit. Uitnodigingen om te gaan borrelen vliegen over de schutting, en ik heb mijn buren nog nooit zo vaak gesproken. Heerlijk.
Volgens de statistieken schijnen dit jaar nog meer Nederlanders niet op vakantie te gaan. Dat komt deels natuurlijk door de ‘financiën’ maar zeker ook door het weer. Al vóór de lente zaten we al ver boven onze zonuren, en waar wij normaal en masse het druilerige land ontvluchten op zoek naar Vitamine D, zitten we nu al met zonreserves voor de komende twee jaar. Ik voel mij dan ook als een Godin in Frankrijk. Wie had dat nou ooit durven dromen.


Esther Suzanna

Ik schrijf omdat ik het niet laten kan op https://www.facebook.com/esthersuzanna/ en http://suzannaesther.nl/

4 reacties

Nummer 22 · 6 juli 2018 op 09:30

Mooi verhaal E.S. Hoe zuidelijker hoe dolce vita en laisser faire de mens leeft. Carpe diem toch… met de geur van expresso uit een pruttelende expresso machine. De geur, van net gebakken brood, dat een bakkerij de voorbijgangers probeert te verleiden om gewoon een warm brood in stukken op te gaan eten. Slenterend door de nauwe straatjes van de stad, een dorp maar dan wel voor het middaguur. Loop je dan toch tussen 12 en 4 door als toerist dan kijken de locals meewarig vanaf een balkonnetje en in de schaduw naar jou en tikken met een wijsvinger op het voorhoofd. En nu terwijl de koperen ploert ons lans geselt en droog legt gaan wij… vlees en groente schroeien. Roosters en bakplaten vol. Vette sauzen, stookbrood uit de fabriek en drank heel veel drank. Het is geen wonder dat diep weg gestopte familie-, buren vetes opeens als de vulkaan op Bali ontploft en de zomer 2018 gevolgd wordt door stiltes naar de herfst en winter.

Maar het bovenstaande terzijde?. Ik geniet van deze zomer en de meet blij kijkende voorbijgangers.’ Goedemiddag, mooi weer toch maar’ . Ik groet terug en zeg ‘ geniet !”

Tip. De Venusvlieger van Schokland is een verhaal dat gelezen moet worden!
( Het O.I.L.)

Een opmerkelijk begin dat eindigt met een glimlach. Lezen dus!
(NenRZee)

Lezen! (Folkskrant)

Arta · 6 juli 2018 op 09:38

Heerlijk, hè?
Lekker om te lezen, zo’n zonnige column in de ochtend!
Mooi geschreven!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder