Ga uit mijn ogen!

Al meer dan 15 jaar ben ik de ongelukkige bezitter van contactlenzen. In mijn geval kun je beter spreken van lenzen, want het contact tussen Meneer Lens en mij is ver te zoeken. We hebben wat je noemt een voor-wat-hoort-wat-verhouding. Mijn lenzen willen alleen contact als ik ook goed voor ze zorg. Zo niet, dan jumpen ze er gewoon uit en verstoppen zich voor 36 uur op de meest onmogelijke plekjes. In je navel, onder het keukenblok, tussen de hagelslag en ga zo maar door.

Haantje de voorste is stuurloos!

Het zal wel aan mij liggen, maar ik snap werkelijk niks van het imponerende rijgedrag van machokerels die op de snelweg alsmaar links blijven racen. Blijkbaar beschouwen deze snelheidsduivels hun bolide als een verlengstuk van hun linksdragende penis en compenseren daarmee hun zware last dat ze thuis en op het werk de broek niet meer aanhebben.

Niets meer aan toevoegen

Een jaar geleden duwde een of andere health freak mij een boekje met een significant lijstje onder de neus. Het was een lijst met verboden middelen. Ik heb het hier over de toen voor mij onbekende E-lijst. Woorden als ‘dodelijk’, ‘genetische mutaties’, ‘zenuwstelselaandoeningen’ en ‘echt vermijden!’ , lieten mijn versteende Lees meer…

Het consternatiebureau

Wanneer je baby amper een week oud is, staan ze al bij je op de stoep met een koffer boordevol folders over slapen, voeding, gedrag en noem maar op. Als kersverse ouder, van een eerste kindje welteverstaan, weet je van toeten nog blazen. Je slaat deze goedbedoelde adviezen dus zeker niet in de wind.