Two to tango

Klik hier om deze column te horen
Niets zo verraderlijk als vriendschap tussen man en vrouw. Men heeft al eerder beweerd dat zuiver platonische vriendschap tussen man en vrouw niet bestaat, ik ben geneigd dat te onderschrijven. Seksuele spanning zit altijd tussen ze, als een scheidslijn waarbij gekozen moet worden. Linksom of rechtsom. Wenden of keren. Overschrijden of doorschrijden, de liefde winnen of de vriendschap verliezen – gekozen worden zal er. En zoals steeds is die keuze afhankelijk van persoon, situatie en tijdstip.

Het Faecaliïsme groet U

Ik ben bekeerd. In een naar Hollandse maatstaven relatief nieuw geloof denk ik het antwoord op de belangrijkere levensvragen gevonden te hebben. Want naarmate de shit in de wereld zoals wij die dagelijks om ons heen en verder, veel verder waar kunnen nemen, toeneemt, neemt ook de behoefte aan antwoorden toe. Antwoorden die ik in het Faecaliïsme gevonden heb.

Ontknoping bij café Het Einde

De dagen voorafgaand aan de dag van de ontmoeting in café Het Einde waren gekenmerkt geweest door een voor Niemand ongewoon optimisme. Hij liep over straat onderweg naar zijn afspraak en het was net alsof alles meer kleur had gekregen. Hijzelf ook. Zijn spiegelbeeld had hem de afgelopen dagen voortdurend toegelachen. Nu was het niet alleen de zon die scheen, Niemand was een opmerkelijke verschijning zoals hij door de stad gleed, licht als de zon zelf.

Lentewarmte

Het koude staal van de brievenbus liet kort klepperend een streep langzaam warmer wordend voorjaarszonlicht door. En de post. Meestal was het een telefoonrekening met uitsluitend abonnementskosten of een energierekening met in dit seizoen vooral verbruikskosten. Niemand placht ’s winters de kachel hoger te zetten aangezien de telefoon toch niet overging.

Betrapte dief

Ik steel een dag voor mezelf. Dat idee is nog steeds moeilijk te aanvaarden. Het weekend uit met vrienden was een dag korter dan ik geanticipeerd had, mijn thuiskomst daardoor een dag eerder. Genoeg dingen te doen in mijn agenda als ik wil. Genoeg en dat ene: die vrije dag die door dit alles een stuk minder vanzelfsprekend is geworden.