Ik bedoel maar. Geleidelijk zachter wordend, afnemend in sterkte, wegstervend, uitdovend, als een kaars die fluistert. Een vlam een lont, aanvankelijk laaiend van passie. Een lang lont dat smelt naar heel heftig en kort, als een gloeilamp die bibbert in haar glas, wetend dat iele hoge kreten haar glas doen Lees meer…
Het is 1 april 1879. Lodewijk, al achtentachtig, is op zijn hoede, met veer en verve. Flink strikt hij zijn lakschoentjes. Voor de zekerheid. Als er een ding is waar Lodewijk, al achtentachtig, bang voor is, dan is het over losse veters struikelen. Hij is al zo verstrooid. Het is Lees meer…
Niets, maar dan ook helemaal niets ruist er in mijn struikgewas. Ik houd het zaakje namelijk dagelijks schoon. Wel zo fijn voor al mijn omstanders. Je zou me eens moeten ruiken? Dat wil je toch niet? En al helemaal niet mijn struikgewas. Wat ruikt er in mijn struikgewas? Helemaal niets. Lees meer…
Buiten de muren, daar gebeurt het allemaal. Buiten de muren, daar waar geen wanden meer zijn. Semipermeabel weten sommigen nog te vertellen. Maar eenmaal naar buiten gekeerd is er eigenlijk geen weg meer terug. Wie eenmaal buiten de muren staat komt nooit meer binnen. Niet echt althans. Sommigen denken van Lees meer…
Vandaag heb ik een snipperdag. Wel vijf meter papier moet er aan geloven. Het is papier dat aan beide kanten volgeschreven staat. Geen plekje is onbeschreven gebleven. Allemaal geheimen die het daglicht niet kunnen verdragen. Weggemoffeld tussen dubbelzinnige zinnen. Tot de dag van gisteren. Het dagboek is ontdekt. Ook al Lees meer…
