In een broekje met een kacheltje aan een beetje oefeningen doen… Mijn goede vriend Mr Marshmellow trakteert me weer eens op een van zijn betere uitspraken.

Het is woensdagavond zeven uur. Na een lange dag plof ik op de bank en neem snel een kopje kippensoep. Ik gun mezelf geen rust en kleed me om voor de bikramyoga. Niets meer van de Marshmellow gehoord dus die sluit vast niet aan voor de yoga. Hij weet niet wat ie mist. Gelukkig is de yoga geduldig… Ik kijk in de spiegel. Misschien toch nog even snel mijn benen scheren. Je weet immers maar nooit of die tattoo-boy of die grote surinamer ineens naast me staan te gymmen. Geen scheerschuim meer en ik vind het ook een beetje overdreven om nog onder de douche te stappen. Dan maar even bij de wasbak. Scheergel is op. Ik pak een willekeurige fles shampoo en zeep snel mijn benen in, rats het scheermesje erover heen en schiet in mijn joggingbroek. Ik fiets richting de yoga.

Het is rustig in de zaal. Dat is fijn want kun je het beste plekje kiezen. Ik sta het liefst helemaal voorin bij de spiegel in de hoek. Dan kan er in ieder geval niemand voor en links naast me staan en heb ik nog maar twee keer kans op zweetdruppels van mensen rechts naast of achter me. Als ik iets goor vind is het zweet van een ander. Op mijn yoga-matje tenminste, want in mijn eigen bed valt er natuurlijk over te praten. Ik ga rustig liggen in de bloedhete ruimte en wacht tot de les begint. De instructeur komt binnen. Helaas….de meest irritante gozer van de hele yoga-school geeft de les. Hij heeft echt zo geen humor en ik heb hem nog nooit zien lachen. Ik vind het een rare kwibus. Hij zegt het ook nooit als je iets goed doet. Je naam schalt alleen door de zaal als je iets fout doet. En daar kan ik natuurlijk helemaal niet tegen. Vervelende vent.

De les kent 26 oefeningen (poses) die altijd in dezelfde volgorde gevolgd moeten worden. Dwangneuroot als ik ben tel ik de oefeningen mee. De helft is staand, daarna wordt je ‘beloond’ en mag je gaan liggen. Ook niet mals trouwens. De staande helft van de les dwing ik me om alles mee te doen. Ik mag niet gaan zitten vandaag, volhouden. Ook niet als mijn hartslag een hoogtepunt bereikt en ik witte vlekken in mijn verhitte gezicht krijg. ‘Vandaag blijf ik staan’ denk ik stellig. En zo gaat het. Dan mogen we eindelijk gaan liggen. Yes, we zijn op de helft! Ik zweet als een gek en zie er uit als een freak. Ik lig op mijn rug en moet mijn knie optrekken. Ik sla mijn armen om mijn knie en glibber gelijk over de mat. Shit, mijn benen zijn superglad! Ik gym gewoon door. Niet opgeven. Wat zie ik nou?! Er vormen zich overal kleine zeepsop-belletjes op mijn onderbenen. Er liggen ook kleine sopjes op het matje. En ernaast. WTF? Overal sporen van sop en mijn mat wordt spiegelglad. Ik realiseer me ineens dat dat komt door die shampoo waar ik mijn benen mee geschoren heb, die begint enorm te werken door het gezweet. Ik was natuurlijk te lui om het er goed af te spoelen. Bij de volgende oefening moet ik mijn voorhoofd op mijn benen leggen. Dat red ik niet dus ik buig mijn knieën. Tuurlijk! Sop in mijn oog. Sop in mijn gezicht. Ik weet even niet hoe ik het heb. Wat een kansloos verhaal. Het prikt.

Ik doe alsof er niets aan de hand is en probeer zo goed en zo kwaad de oefeningen mee te doen. Alles spekglad, bijna niet te doen. Na 90 minuten is de les klaar. Om mij heen ruikt het naar een mix van zweet en shampoo. Ik glim helemaal. We doen nog een laatste ademhalingsoefening. Diep in en uit zuchten, en dan vanuit de buik. Ik krijg de slappe lach: ik blaas ongeveer belletjes. Het licht is uit en niemand ziet het maar ik kom al niet meer bij. Lekker zen… Namasté, zeggen ze dan.

Ik glibber naar buiten en stap op mijn fiets. De yoga zit er op, en ik rook nog nooit zo lekker… Ik denk aan de uitspraak van Mr Marshmellow. Tuurlijk, beetje oefeningen doen met een kacheltje aan…het leek vandaag meer op een schuimparty. Kan niet wachten tot de Marshmellow zijn ruggengraat bij de gevonden voorwerpen heeft opgehaald en me een keer vergezelt naar de bejaardengym…  :o)

   

Categorieën: Algemeen

3 reacties

troubadour · 22 april 2014 op 07:57

De sprankel in jouw verhaal doet me keer op keer goed. Het verhaal fonkelt tussen een sterk begin en een nog sterker slot.

Meralixe · 22 april 2014 op 13:39

Goed vertelt maar nog meer aan de column werken durf ik te stellen:
“Na een lange dag plof ik op de bank en neem snel een kopje kippensoep.”Eerst de kop kippensoep nemen en dan op de bank neer ploffen lijkt me praktischer. In uw versie heb je de kippensoep vergeten.. :evilgrin:
“Ik doe alsof er niets aan de hand is en probeer zo goed en zo kwaad de oefeningen mee te doen.” Zo goed en zo kwaad als ’t kan?

Dat was de pot.

Nu het bloemetje; :rose:

“De instructeur komt binnen. Helaas….de meest irritante gozer van de hele yoga-school geeft de les. Hij heeft echt zo geen humor en ik heb hem nog nooit zien lachen. Ik vind het een rare kwibus. Hij zegt het ook nooit als je iets goed doet. Je naam schalt alleen door de zaal als je iets fout doet. En daar kan ik natuurlijk helemaal niet tegen. Vervelende vent.”

Duidelijke taal!!! :laugh:

Mien · 22 april 2014 op 16:04

Leuk beschreven, jouw yogales. Ik kende het nog niet, bikramyoga. Een giftige tak van hatha yoga. En ja dat zweet, dat is wel stoer maar ook erg lastig. Zolang je de vervelende stofjes maar kwijt raakt niets mis mee.

[b][url=http://www.hivehealthmedia.com/wp-content/uploads/2010/12/lada-gaga-bikram-yoga.jpg]Mien Gaga[/url][/b]

.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder