Dear Santa Claus, beste Kerstman
Bij het schrijven van mijn brief aan u realiseer ik me direct dat u het ontzettende druk hebt om aan alle wensen te voldoen. Zoals die van het kleine prinsje Edward, van de Engelse koninklijke familie, die een brandweer auto wenst.
Maar ook die van kinderen die wensen een dak boven hun hoofd te willen hebben, water en voedsel. Of van al die kinderen die in hun bed dromen of op straat slapen en wensen dat ze niet meer worden geslagen of moeten bedelen, stelen of werken.
Werken als je 4 jaar bent, Kerstman dat mag toch niet. Deze kinderen moeten kunnen dromen, buiten spelen en leren lezen en schrijven. Ook hun dromen om later als ze groot zijn een prins of prinses, nee liever nog een ridder of brandweerman of vrouw te willen worden, mag toch niet worden afgenomen.
U neemt dromen zeker niet af, dat voel ik, dat weet ik. Maar weten al die kinderen dat dan ook
Ik huil Kerstman en ik weet velen met mij. Ik heb maar 1 wens en dat is dat u vrede brengt in de harte van alle wereldleiders. Zo zien ze zichzelf, maar u en ik weten dat ook mensen door hun macht worden gemarteld, verkracht, vermoord.
Wereldleiders die met kerst thuis zijn of ergens in hun tropisch en beveiligd buitenverblijf en de kostbare cadeautjes uit gaan pakken. Alweer een Rolex of ander duur horlogemerk, een parfum van Chanel of zelfs een nieuw jacht in de haven van Monaco.
Een schilderij van 450 miljoen dollar is niet meer te koop. Een bedrag waar je de armoede, honger en dorst van miljoenen mensen zo kan oplossen, weet u dat ook Kerstman.
Kan ik op u rekenen dat u de dromen van zoveel miljoenen kinderen – al is het maar eentje- kan verwezenlijken? Een flesje water en een stuk brood hoeft u echt niet in te pakken.
Ik reken op u!
Dag Kerstman tot volgend jaar!
6 reacties
Karen.2.0 · 24 december 2017 op 01:39
Hartverscheurend, jouw brief! Helaas moeten we het zelf doen en is de kerstman niets meer dan een slechte Sinterklaas-versie. Mar nogmaals, dat doet niets af aan jouw brief: kerstmuts af! 😉
Nummer 22 · 24 december 2017 op 09:33
Karen dat zelf doen is bij het naderend einde van weer een jaar een race tegen het afkopen van alles wat niet goed gegaan is. Een trechter waar van alles ingepropt moet worden: kerstpakketten, kaarten, voornemens, excuses, volle winkelwagens of niets, scheiding en dood verdriet of opluchting, enz.enz. En dat in 2 dagen per jaar. Gedwongen samenzijn, wegblijven omdat je verschrikkelijke gedachten hebt bij het zien van familie leden. Een vader die je wellicht haat omdat hij jou misbruikt hebr, een moeder die verslaafd is, een broer die in de EBI zit en je wilt vermoorden.
Enfin…. blue monday…de depressie dag voor velen die beseffen dat het nieuwe jaar nog vele vele dagen kent en weer niets terecht komt van de eigen beloftes. In de zomer een burn out tijdens de vakantie naar een massa camping in het zuiden van europa of een 24 uurs vlucht naar een ver land en dan de armoe zien en ruiken…
Tsja, zelf doen… wat is dat eigenlijk?
Karen, geniet en koester wat je hebt bereikt. Met wie je wilt zijn en neem de mooie herinneringen mee ook in 2018!
Karen.2.0 · 24 december 2017 op 10:51
De kerstdagen zijn best leuk, mits je het hele gedoe met een korrel zout neemt. Ik kijk terug op een jaar waarin een hoop mooie herinneringen werden gemaakt, en vanzelfsprekend lessen zijn geleerd. Allemaal gaan ze mee naar 2018 😉
Geniet van de komende dagen, 22! (desnoods verplicht 😀 )
Nummer 22 · 24 december 2017 op 13:12
? zal wel lukken vooral omdat ik aan het herstellen ben van een voedselvergifting.
Geen vette hap voor mij…. vegetarisch en lactose vrij voedsel.
Take care en enjoy 2018!
Karen.2.0 · 24 december 2017 op 16:00
Hè Yakkie!(-uzu?), rustig aan! Hoe zou een veganistische kerstdis eruit zien, 22????
Nummer 22 · 25 december 2017 op 09:04
Groenten, veel groenten. Het geeft een heerlijk opgeruimd buik en darmgevoel. Glassje wijn
(nou meerdere?) en languit op de bank met een goed boek. Kerst 2017! Ik denk aan alle kinderen die niets hebben. Op straat slapen en dromen over……