Ik sta te dralen voor de winkeldeur. Het wordt kiezen. Eten we vandaag verse groenten en fruit? Of koop ik toch maar liever een nieuw paar sokken voor mijn zoon? Hij heeft ze nodig.

Naarstig zoek ik al mijn zakken en tassen af. Wellicht vind ik nog een dubbeltje, een kwartje of misschien zelfs vijftig cent. Want elke stuiver telt.

Ik denk aan mijn zoon. Hij heeft talent, maar zijn moeder heeft geen geld voor voetbalschoenen. Geeft niet mam, zegt de kleine held. Dan voetbal ik toch op straat.

Aan de punt van de tafel zit mijn kleine meid. Zij draagt kleding van een onbekende gulle gever. Maar dikwijls valt het ene veel te groot en soms zit het andere haar juist weer te krap. Zelf maakt ze geen probleem. Ze is blij met elke gift.

Nooit is er geld voor een ijsje op een warme dag. Want wat kan belangrijker zijn voor een kind dan het eten van een boterham met kaas?

Er vallen gaten in de gordijnen. De muren ogen kaal en mistroostig. De stof van het tweedehands bankstel is vuil en gescheurd.

Maar het ergste van alles deel ik met geen mens. De kinderen verkeren hierover in onwetendheid. Liever dat nog dan hen met mijn zorgen te overladen. Zij zijn zo jong en ik gun ze een onbezorgd bestaan.

Want volgende week gaat het dan toch echt gebeuren. Het doek zal vallen. Het zwaard van Damocles hangt dreigend boven mijn tere hals.

Dan staan we op straat. Er wacht ons in de nabije toekomst een dakloos bestaan.

Geen idee wat er met ons gebeuren zal, noch wat ik hier nu aan veranderen kan.

Categorieën: FictieVEC

NicoleS

Door veel te lezen word je een betere schrijver. Joost Zwagerman was ervan overtuigd. Ik houd van lezen maar ook van schrijven. Ik ben bij column x terecht gekomen dankzij mijn lieve vader die hier jaren columns geschreven heeft. Kees Schilder is zijn naam. Ik hoop evenveel plezier te beleven aan het schrijven als hij. Favoriete schrijvers: Gerard Reve, J.J Voskuil, Maarten 't Hart, Adriaan v Dis, Arnon Grunberg, WF Hermans, Simon Vestdijk, Louis Bordewijk en Jean Plaidy. Favoriete boek: Het bittere kruid, Marga Minco.

19 reacties

van Gellekom · 1 juni 2016 op 09:03

Indringend! En heel gevoelvol beschreven

Mien · 1 juni 2016 op 09:23

Voor velen geen fictie. Dit komt binnen. Goed naar buiten gebracht.

    NicoleS · 1 juni 2016 op 09:40

    Dankjewel ? Mien. Ik zat ooit zelf in de bijstand jaren geleden met mijn 2 oudste kinderen. Ik ben nooit in de buurt van de afgrond gekomen maar ik gunde mensen in deze situatie de aandacht op onze voorpagina. Vandaar mijn keuze voor dit stuk.

Esther Suzanna · 1 juni 2016 op 12:18

Best wel heftig stuk. Ik weet niet of ik het goed vind maar het is wel nuttig. Zelf heb ik ook een tijdje in de bijstand vertoeft en mijn kinderen betrok ik erin. De voedselbank verstrekt aan een ieder die minder dan 45 euro pw heeft om te eten, pakketten die voorzien zijn van zeer veel verse groenten en fruit, zelfs luxeartikelen alleen weet je nooit wat er in zit. Eten wat ‘de voorraad’ schaft, zeg maar. Gelukkig zit ik nu in een situatie dat ik door mijn ‘asperge ;-)’ een maandelijkse financiële ondersteuning krijg en de rest mag (en nu ook kan) ik bijwerken. Ik weet dat velen dat niet hebben en zo niet dan is het flink aanmodderen onder het minimum. Wél zijn er voor deze grote groep mensen die uit alle lagen van de bevolking daar terecht zijn gekomen (ontslag, je huis opeten, niet tijdig binnen WWperiode een nieuwe baan kunnen vinden, eigen bedrijf failliet en daardoor schulden) veel potjes, mogelijkheden en ondersteuning. Je moet er wél naar op zoek en creatief omgaan met je mogelijkheden. Wel mooi dat je hier aandacht aan besteed. Dat is best nodig maar ik had het iets breder getrokken. Het lijkt nu weer alsof vooral moeders met jonge kinderen of mensen met weinig opleiding in de bijstand terecht komen. De groep bijstandsgerechtigden bestaat steeds vaker óók uit hoogopgeleiden, ouderen enz…

Daarentegen durfde ik het nog niet aan om hier een stuk over te schrijven ivm met discussies hierover die ik al vaak gevoerd heb en soms pijnlijk vind.

Jij wel. Chapeau!

    NicoleS · 1 juni 2016 op 12:40

    Lieve Esther, wat goed dat jij dit hier ook vertelt. Ik ben het roerend met je eens. Ik weet zelf ook niet of ik het stuk goed vind?, maar iets dwong me om het te schrijven. Inderdaad had het breder gekund, een hele goede tip, waarvoor mijn dank. Ik betrok het denk ik een beetje op mijn verleden, alleenstaande moeder in de bijstand met twee kinderen. Maar er zijn veel meer schrijnende verhalen van andere mensen die onder een minimum bedrag moeten leven. Mensen die ziek zijn of ontslagen etc. En die verdienen ook de aandacht. Je hebt helemaal gelijk. Tegelijkertijd ben ik heel blij voor jou dat je weer een beetje kunt ademhalen en normaal leven kunt. Ik vind jou een sterke moedige vrouw.☺☺

      Esther Suzanna · 1 juni 2016 op 21:32

      Dank je wel hoor..haha..ik roei met de riemen die ik heb en als ik geen riemen heb verzin ik wat anders.. 😉 Ik kan ook heel goed zwemmen 🙂

Spencer · 1 juni 2016 op 20:31

Goed dat hier aandacht aandacht aan besteed wordt. Op dit moment zitten er 459.000 mensen in de bijstand en het worden er steeds meer.

    NicoleS · 1 juni 2016 op 20:57

    Ja helaas. Het is ernstig. Ik vind het verschrikkelijk. ?

Spencer · 1 juni 2016 op 21:49

En zo’n 800.000 mensen in de WAO. En 460.000 in de WW.

NicoleS · 1 juni 2016 op 22:58

Jemig dit was wel een heel ongelukkige vergissing van mij.??

Bruun · 3 juni 2016 op 13:07

Zware kost, treffend en met veel zorg beschreven. Nobel van je dat je dit onder de aandacht wilt brengen via deze prominente plaats op de voorpagina. Met een brok in de keel gelezen.

BuddhaWriter · 9 juni 2016 op 18:46

Wauw…ten eerste wil ik zeggen, dat ik trots zou zijn en mezelf gelukkig zou voelen met een moeder als jij, ook op straat.

Ik sta al een paar jaar onder bewind, 50 euro per week, dus geen recht op de voedselbank. 3 jaar geleden op 1 dag na mijn huis uit gezet. Mijn ouders konden toch nog een paar ribben missen…

Ongekend, de liefde van een moeder en/of vader voor hun kinderen.

Zo vecht ik ook wekelijks in de supermarkt en mijn weg gaat nog lang duren, ook als ik straks werk heb. Maar mij krijgen ze er niet onder. Mijn geluk is niet te koop.

Bedankt voor dit intens gevoelig stukje.

    NicoleS · 9 juni 2016 op 18:50

    Wat verschrikkelijk dat je in deze situatie zit. Knap dat je jezelf zo staande kunt houden. Heel veel sterkte en Dank voor je reactie ☺

Geef een reactie

Avatar plaatshouder