Er staat veel publiek langs de kant. Ze staan er verkleumd bij. Koude gezichten, rode neuzen. Ik zoek nog een leeg plekje. Met een vriendelijk gebaar wring ik me ietwat verlegen tussen een stel bruine beren. Ze hebben zich goed verkleed.
In de verte zie ik de optocht al aankomen. Ik ben net op tijd. Een van de beren naast me heeft een raar standje. De benen zijn gekruist en met beide handen drukt hij wat zenuwachtig zijn knieën ritmisch naar beneden. Hij mompelt wat voor zich uit. Iets van ‘ik hou het niet meer’.
De grote prinsenwagen komt naderbij. De fanfare zet de nieuwste carnavalskraker in. Naast me zie ik de beer wegspurten. De blaasmuziek wordt hem te veel.
Kleine ode aan Gé
7 reacties
troubadour · 2 februari 2016 op 09:44
Hem? Ik denk haar. Houd niet zo van werkjes die nog een linkje behoeven. Beeldend was het wel.
Bij ons in den optocht hebben de Priens en de raad een Tena broekje aan. Publiek geheim.
Mia Caro · 2 februari 2016 op 13:12
Mooi, “blaasmuziek” 🙂
Esther Suzanna · 2 februari 2016 op 20:24
Ik begrijp de link niet. Wel heel mooi. Gewoon, als plaatje.
Mien · 2 februari 2016 op 22:32
Ode aan Gé’s Blaosmuziek …
Zijn bekendste nummer. Staat ook in de Top 2000. 😉
trawant · 2 februari 2016 op 20:44
Voor bijdragen van deze lengte en inhoud hebben we toch de rubriek ‘Kleintjes’, of vergis ik me nou?
Mien · 2 februari 2016 op 22:32
Je vergist je. 😆
trawant · 2 februari 2016 op 23:33
Oke Mien, als jij het zegt …;-)