Bonobo

Het moet ongetwijfeld aan mijn vroegere biologieleraar liggen, maar tot op de dag van vandaag had ik nog nooit van bonobo’s gehoord. Gelukkig dat de krant van vanmorgen mij wijzer maakte.

Een onderzoeksteam van de universiteiten Sint Andrews, York en Kyoto heeft de gebaren van chimpansees en bonobo’s bestudeerd. We weten nu dat deze dieren voor negentig procent dezelfde gebaren maken en ook dat ze voor alle hetzelfde betekenen. Op drie plaatsen van de wereldbol zaten wetenschappers langdurig te kijken naar de bewegingen van deze twee apensoorten. Uren, maanden, dagen, jaren vlogen als een schaduw heen. Het resultaat mag er zijn. Er zijn 33 gemeenschappelijke gebaren ontrafeld.

Zo betekenen een duw en een klap dat een ander moet stoppen met een bepaald gedrag. Een arm uitsteken betekent klim maar op mijn rug en een aai over de mond is vragen om eten.  Gesteld wordt dat het toekeren van een lichaamsdeel naar de ander betekent dat de aap daar gevlooid wil worden. Ik denk dat dit laatste een verkeerde conclusie is.

De onderzoekers willen nu gaan bestuderen of deze erfelijk doorgegeven gebaren ook op een of andere manier zijn terug  te vinden bij de mens. Dat is nuttig, maar stel je voor dat wetenschappers langdurig op hun klapstoeltjes voor jouw levenskooi gaan zitten  om met een schrijfblock in de hand jouw gebaren te inventariseren.

Welk gebaar zou je dan maken?

Dat brengt mij bij de vraag of tussen die 33 ontrafelde gebaren ook  dat ene gebaar van jou is terug te vinden. Dat is waarschijnlijk moeilijk, want de publicatie komt uit Amerika en daar zeggen ze ‘piep’ en het plaatje van het gebaar wordt deels zwart gemaakt.

Voor mij is het duidelijk. Ik maakte in de vroege morgen een verkeersfoutje en voor het raam van de betrokken automobilist verscheen de opgestoken middelvinger. Ik liet mijn raam zakken en riep enthousiast: BONOBOOOO!!!