Buiten westen

Met grote ogen volgt ze de woorden.

Drup, drup…

Drup. Drup. Drup.

En totale stilte. Paniek. Wat nu? Droogt de bodem nu op? Een beetje
overdonderd schenkt ze een borrel in, belt een vriendin, kijkt naar
buiten, neemt nog een borrel en pas dan begint het te borrelen. In
gedachten speldt Victoria haar Sheriff-ster op en plant een grote
cowboyhoed op haar glanzende blonde haren. Ze heeft iets gehoord. Buiten.
Automatisch glijdt een hand naar het holster om haar ranke heupen,
wanneer ze, op haar hoede, naar de deur van de sheriff’s office sluipt.
Vaardig kijkt ze door een kier van de deur en ontwaart een groep mannen op
de veranda bij de Johnson’s. Nonchalant stapt ze naar buiten, sloft door
het zand naar haar paard en stijgt lenig op. Briesend wacht het dier op
een stevig commando. Tevergeefs. Stapvoets leidt Victoria hem naar de
overkant van de straat.

“Hee, jullie? Wat zijn jullie aan het doen?” Het enige antwoord dat volgt
is luid gelach.
“Hebben jullie gezopen?” klinkt haar stem koud. Verschrikt
kijken de mannen op. Ze weet genoeg, springt van haar ros en vliegt de
veranda op. Met haar elleboog schakelt ze één vermoedelijke overtreder uit, terwijl ze
met haar andere hand één van de andere boeven zijn arm op de rug draait. Haar
rechtervoet raakt de derde onverlaat. Terstond valt hij ter aarde. Wanneer
de drie mannen gekneveld op de veranda liggen gaat de sheriff op zoek naar
bewijsmateriaal. In de keuken vindt ze een ingenieus systeem…

De lucht in de keuken is niet te harden. Tranen springen in haar ogen.
Niet van boosheid noch verdriet. Het is de alcohol die haar buizen van
Eustachius prikkelen. Buizen van een compleet ander formaat dan die ze
achter in de keuken aantreft. Ze zijn gekoppeld aan een grote ketel. Bij
de ketel zit op een klein krukje een binkie. Een ketelbinkie, naar later
blijkt. Victoria, kordaat als ze is stelt altijd de juiste vragen en op
het juiste moment. Voor een kleine vuist vol dollars vertelt ketelbinkie
dat hij de ketels en de buizen aan de praat moet houden. Dat is wat de
stokers hem gevraagd hadden. De stokers moesten namelijk belangrijke zaken
bespreken op de veranda. En dat duurde en duurde. De mannen hebben hem
bijna drie dagen laten werken. Maar het levert goud geld op.

Ketelbinkie is blij met Victoria. Nu kan hij eindelijk zijn verhaal doen.
Enthousiast vertelt hij hoe ie de afgelopen maand met een boot van Europa
naar Amerika is gevaren. Als ketelbinkie. Ketels zijn zijn grote liefde,
net als buizen. En … Victoria moet beloven het niet verder te vertellen
… dealen. Drank dealen om precies te zijn. Geen drugs. Die interesseren
hem niet. Met drank is veel meer geld te verdienen. Of Victoria een
geheimpje kan bewaren? Hij weet namelijk wat de drie mannen daarbuiten van
plan zijn. Zodra ze weer nuchter zijn, uiteraard.