Gein & Ongein
Cellofaan
Wat een mooi woord, cellofaan. En multi toepasbaar. Alleen die f die staat behoorlijk in de weg. Cello aan. Cello aan. Daarvan raakt de jeugd geportretteerd. Ook al zo’n mooi muzikaal woord. De lyriek brengt me spontaan in vervoering en ik hoor mezelf hardop denken. Met mijn cello effe aan orkestreer ik muziek in een notendop. De orkestbak loopt spontaan leeg als ik schalks mijn tuba portretteer. De dirigent weet van wanten en smijt met zijn stok naar alle kanten. Plots verdwaalt hij in zijn eigen muze. So do I.