Millennials, medemensen geboren tussen 1980 en 2000, zijn een zielige bevolkingsgroep. Zij vormen de eerste generatie die het qua welvaart minder krijgt dan hun ouders. Bovendien hebben ze veel te lijden van de nimmer aflatende ongeregelde stortvloed aan informatie die ze bereikt via, hoofdzakelijk, hun telefoon. Ze kunnen er geen orde in scheppen, er niet aan voldoen, op den duur niet meer tegen en depressies liggen op de loer. Het is blijkbaar niet eenvoudig het virtuele kaf van het digitale koren te onderscheiden. Wat is waar, wat niet, wat is belangrijk, wat niet? Wat is relevant voor mij, wat niet? Wij zijn in een redactieloos tijdperk aanbeland. Ik heb me lang afgevraagd wie uiteindelijk besluit welke onderwerpen in, bijvoorbeeld, het NOS Journaal en de hoofdartikelen van de grote dagbladen aan de orde komen. Wie bepaalt wat we te zien krijgen en wat we ervan moeten vinden? Inmiddels realiseer ik me dat die beslismacht een rudimentair overblijfsel uit een vervlogen tijd is. Ten tijde van de verzuiling was alles helder: baas en bisschop bepaalden tot welke groep we behoorden en wat we mochten denken. Tijdens de revolutie van de zestiger jaren werd die maatschappij onttakeld. Na de doorgedraafde egomaatschappij eind twintigste eeuw zijn we nu circulair bezig. Letterlijk: zat de eindredacteur eerder aan de zendzijde van wat we moesten weten, nu bevindt die zich aan beide kanten en Facebook, Twitter en de andere onzichtbare online machten reguleren wat een is en wat nul. Geven ons een voorgebakken cookie van eigen deeg.
13 januari 2018 #BinnenDoorDenker
8 reacties
Arta · 12 januari 2018 op 12:34
Mooie overpeinzing, Robert.
De voors en tegens liggen in het midden…
Mien · 12 januari 2018 op 20:44
Bureau Sport interviewde jonge snowboarders. Wat wilden ze het liefst? Een miljoen likes op FB of deelname aan de Winterspelen? Ze kozen allen voor de likes. Daardoor zouden ze in beeld komen, sponsors krijgen, geld verdienen en dan zou ook deelname aan de Winterspelen mogelijk worden. OS = old school!
Karen.2.0 · 13 januari 2018 op 12:20
Er is inmiddels een hele generatie zwaar verslaafden en er is bar weinig aan te doen.
De leukste cookies? Fortune cookies, net een surprise-ei maar dan anders (de inhoud is meestal net zo teleurstellend 😀 )
Knappe column!
Wayan · 13 januari 2018 op 14:50
Jouw analyse van de Millennials geldt enkel voor jongeren in Nederland en andere West-Europese landen plus de USA. De medemensen geboren tussen 1980 en 2000 in Indonesië zijn helemaal niet zo zielig. Uiteraard bedoel ik de bevolkingsgroep die niet elke dag vecht tegen de honger en het met 1 zielige maaltijd per dag moet stellen (rijst, een beetje groenten, en een sausje waar ooit een kip heeft overgevlogen, ongeveer 55 miljoen heel arme mensen in Indonesië op een totaal van 245 miljoen inwoners)
De 55 miljoen arme jonge Indonesiërs buiten beschouwing latend ben ik toch optimistisch. Die 55 miljoen armen weten niet eens wat internet is, laat staan dat zij een telefoon hebben, maar de anderen, die niet elke dag honger lijden, en wel internet enzovoort hebben, kijken heel anders aan tegen de informatie-toevloed dan de Westerlingen.
Mijn zonen bijvoorbeeld, die half Indonesisch, half Belgisch zijn. Hier kan ik boeken over schrijven: hoe de jongeren hier zo anders zijn dan de jongeren in het Westen.
Ook in Japan – waar ik dikwijls verblijf – zie ik geen zielige bevolkingsgroep die qua welvaart minder krijgt dan hun ouders, integendeel. Jonge Japanse Millennials zijn optimistisch, en worden steeds maar rijker en gelukkiger. De fabel dat er veel zelfmoorden gebeuren in Japan is gewoon een fabeltje.
Je column geldt dus voor het Westen, maar is totaal verkeerd wat het Oosten betreft.
Robert · 13 januari 2018 op 16:14
Ik wist niet dat CX de schrijfsite voor Nederland, België en Azië is. Excuses. Bedankt voor de nuancering.
Mien · 16 januari 2018 op 17:38
De wereld is van iedereen en iedereen is van de wereld. Dus ook CX. ? ? ?
Wayan · 15 januari 2018 op 10:42
Niet boos worden. Ik wilde enkel een Aziatisch perspectief aanbrengen. Je column is goed geschreven.
Robert · 16 januari 2018 op 11:34
Ik ben nooit boos, wil hooguit prikkelen. Jouw toevoeging leent zich prima voor een aparte column!