Correspondents

Mijn hemel, daar zat het verzamelde journaille en media aanhang in een fabriekshal te luisteren naar het dichtgescripte verhaal van een minister president die zijn best deed een polder imitatie van het Amerikaanse Correspondents Dinner te geven. Initiatief van Twan Huys de man die Willem Holleeder zo’n deemoedig kontje gaf. En toegegeven Rutte had de ontspanning, de timing en de zelfspot op een paar momenten mooi te pakken. ‘ I show you my Little tower’, was leuk gevonden. Maar bij de inside grapjes over de zaal werd het als snel eng en klef. Pers en politiek mogen elkaar niet te aardig vinden.
Mark bleek opnieuw van teflon en kent plaatsvervangende schaamte noch plankenkoorts.

Daarna werd hij van repliek gediend door een opgevoerd Duracel konijn dat zichzelf in zouteloosheid overtrof. Nu is Dolf Janssen toch al een net niet cabaretier die het moet hebben van verbale sprintjes die meestal vlak voor de finishlijn dood neervallen. Als je denkt daar komt de punch, klinkt er een zacht scheetje en dendert hij door naar de volgende mislukte grap. Maar deze keer was de afwezigheid van applaus en gulle lach in de goedmoedig opgewarmde zaal zo pijnlijk dat hij zijn tempo tot onheilspellende hoogte opvoerde, en daarna ( het is een beginnersfout) onvermijdelijk in het ravijn van de pijnlijke stiltes viel.

Erger was de glunderende goegemeente die het perfecte ons kent ons gevoel uitstraalde en bereid was om elke opmerking waar een dubbele bodem in vermoed wordt met een schaterlach te belonen.
We zitten hier tenslotte niets voor niks.
De enkeling die met name genoemd werd glom op z’n Wim Kan’s en werd beschouderklopt als ware hij de Prof. Dr. Akkermans ( ik word genoemd) van de avond.
Holland probeert het en het is goedbedoeld en iedereen doet wanhopig z’n best om er een grotemensen gebeurtenis van te maken. Maar een paar aardige grappen en een blaasorkest…hopelijk was het eten beter, hoewel er al afgeruimd was toen wij binnenkwamen

Het beeld blijft hangen van een zichzelf feliciterende club waarbij de scheidslijn tussen pers, media en politiek maar heel dunnetjes is. Ik vermoed dat bij een aantal gasten de teennagels tegen de schoenzolen drukten van ongemak over hun eigen aanwezigheid.
Maar ach als aardigheidje… en het is pas de eerste keer…toch?
Volgend jaar is Youp hopelijk weer beter…