Crematieperikelen

Ik heb geen uitvaartverzekering.
Tot nog toe heb ik nooit de behoefte gevoeld me bezig te houden met mijn einde, aangezien ik voor mijn gevoel pas net begonnen ben met leven.
Verder vind ik het persoonlijk van de zotte, en vooral zeer deprimerend om vanaf ‘jonge leeftijd’ al bezig te zijn met de dood, en daar dan ook nog maandelijks een bedrag voor te moeten betalen, tot iemand mij er bewust van maakte dat mijn ‘nabestaanden’ zouden kunnen opdraaien voor de kosten van mijn dood.

Zo ging ik gisterenavond toch maar eens googlen of het wettelijk is toegestaan om bijvoorbeeld op een vlot in vlammen op te gaan en te water worden gelaten – zoals de Vikingen het deden – om vervolgens als as op te lossen in water en in een cyclus van verdamping en neerdaling voor eeuwig te blijven voortbestaan. Een beetje zoals Jezus.
Wat ook wel een fijn idee is: ergens naast een boom in een bos anoniem opgaan in de natuur en deel te worden van de begroeiing. Een mosje of zoiets.
Ik wilde weten in hoeverre ik met mijn wensen mijn ‘nabestaanden’ in een lastig parket zou kunnen brengen en of ik misschien toch moet gaan nadenken over het afsluiten van een overlijdensverzekering.

Op de website ‘Crematievoordeel.nl’ staat in overzichtelijke stappen – doch in een wat goedkoop aandoende website lay-out – wat de minimale kosten zijn om ‘netjes’ je lichaam van deze aardbol te laten verwijderen. Niet zoals bij de Maffia natuurlijk, maar als je lichaam geen tekenen van leven meer vertoont. Het is vanuit hygiënisch oogpunt wenselijk om de resten op te ruimen.
Bij crematievoordeel.nl is het ‘opruimen en verpulveren van een menselijk lichaam’ al mogelijk voor 700 euro. Dan moet je het lichaam wél zelf vervoeren natuurlijk. Althans, iemand. Zelf kan je dat dan niet meer. Een kist is niet verplicht en je mag zelfs naakt aan je laatste reis beginnen. Nou wil ik dat niet want ik ben nogal kouwelijk van aard.

In de uitvaartbusiness valt er veel geld te verdienen. De meeste mensen wensen voor hun dierbaren en voor zichzelf een waardig einde, ruimte voor nabestaanden om op een mooie rustieke plek een kist te bezichtigen en onder samenzang afscheid te nemen. Er is blijkbaar ook veel behoefte om in een deprimerende zaal koffie en thee te drinken en zelfs cake of koekjes te eten, en met elkaar na te praten over …. Tja, geen idee waar je het over moet hebben na een crematieplechtigheid.

Van mij hoeft dat dus allemaal niet.
Ik neem aan dat de mensen die mij dierbaar zijn, of voor wie ik dierbaar was, weten waar ik van houd/hield.
Voor de duidelijkheid volgt hieronder een lijstje:
Bier;
Bruine kroegjes;
Boeken;
De zee;
Strand;
Vlotten bouwen;
Kampvuur;
Bos;
De geur van aarde en nat gras;
Shagjes roken;
Slapen onder twee dekbedden;
Het nummer van Wild Horses door Alicia Keys (mag ook gewoon vanaf een ipod).

Ik neem aan dat dit wel genoeg aanwijzingen zijn om een mooi einde aan mij te breien.