Nog niet zo lang geleden las ik een quote op Facebook die mij trof:
‘Een liefdesrelatie creëert problemen die je als vrijgezel niet had’.
De keuze om lekker single door het leven te gaan is de laatste jaren veel makkelijker geworden omdat eigenlijk alles kan en mag. De kerk heeft geen invloed meer op leefwijzen en vrouwen zijn prima in staat om zelfstandig te opereren.
Toen ik jonger was had ik nog geen duidelijk beeld van zaken die later voor mij belangrijk bleken te zijn en stapte ik (achteraf gezien) veel te snel in een relatie. Gelukkig maar want door deze verbintenissen heb ik geleerd wat ik te geven heb en wat ik graag wil ontvangen. Vaak struikelde ik meerder keren over dezelfde steen, zelfs over enorme rotsblokken en zo heb ik door mooie ervaringen maar ook veel leed geleerd waar mijn grenzen liggen.
Kort gezegd: ik had ‘in het begin’ nog geen wensenlijstje maar nu wel!
Waarschijnlijk zijn de meeste vrouwen wat sneller dan ik maar of je deze lessen nou leert in een langdurig huwelijk of meerdere middellange relaties maakt in principe niks uit voor het eindresultaat.
Sinds drie jaar ben ik single en in die tijd ben ik af en toe een leuk manspersoon tegen het lijf gelopen. Waar ik in mijn ‘naïevere’ jaren me gelijk verbonden had, observeer ik nu met mijn ‘wijzer’ geworden bewustzijn veel scherper signalen die in vorige relaties rode kaarten bleken te zijn.
Het onderstaande lijstje van rode kaarten is van toepassing als de datefase gepasseerd is (oftewel, je vindt elkaar woest aantrekkelijk…) en hij zou een eventuele kandidaat voor een relatie kunnen zijn. In deze fase leer je iemand écht kennen en kom je erachter of de ‘wensenlijstjes’ – die iedereen onbewust heeft opgebouwd – wel op elkaar aansluiten.
Natuurlijk schrijf ik dit stukje vanuit mijn eigen ervaring dus begrijp ik dat ieder zo zijn eigen rode kaarten heeft.
Even enkele rode kaarten (in willekeurige volgorde) op een rij:
Hij heeft een hobby/passie die ik debiel vindt en mijn hobby/passie vindt hij dom/raar/zinloos;
Hij is een (zeer vroeg)ochtendmens…;
Hij heeft een laag libido…;
Hij houdt van junkfood…;
Hij gooit zijn kleren (zonder te vragen) in mijn wasmand…;
Hij vindt dat de vrouw ‘het huishouden’ regelt;
Hij doucht niet elke dag;
Hij voetbalt/tennist/golft/schaatst;
Hij drinkt elke dag alcohol;
Hij kan niet koken;
Hij poetst zijn tanden niet elke dag;
Hij praat te vaak over exen;
Hij praat laatdunkend over vrouwen in het algemeen.
Als hij dan ook al vrij snel aangeeft dat IK echt moet veranderen omdat het anders niet gaat werken weet ik meestal al genoeg. Dat betekent dat ik niet aan ZIJN wensenlijstje voldoe en dan gaan we de Match niet winnen.
17 reacties
van Gellekom · 4 juni 2016 op 13:07
Het probleem van deze tijd goed beschreven. Zelf denk ik dat lijstjes niet helpen. Je accepteert iemand zoals hij/zij is. Kun je dat niet dan loop je altijd tegen dezelfde strubbelingen aan.
Iemand zei ooit tegen mij, “open je hart en je weet voldoende” Daar houd ik mij maar aan.
Esther Suzanna · 5 juni 2016 op 11:00
Ik had ook nooit lijstjes. Dit lijstje is ook een beetje ‘kul’ al zit er een zweem van waarheid in… 🙂
NicoleS · 4 juni 2016 op 14:04
Hihi dit herken ik nog. Gelukkig heb ik nu mijn eigen ‘Rode’ duivel?. Het is een beetje geven en nemen. In elke relatie zijn minpunten te vinden, maar als je echt van iemand houdt is dat niet onoverkomelijk. Ik wens je een vlammende relatie toe zonder rode kaarten??
Esther Suzanna · 5 juni 2016 op 11:03
Tot nog toe geen rode kaarten van bovenstaand lijstje.. 😉
Dit stukje is eigenlijk een beetje mislukt. Het was bedoeld als satire maar kwam tijdens het schrijven net te dichtbij echte pijnpunten. Het lijstje is niet belangrijk, de rode kaarten liggen veel gevoeliger dan deze oppervlakkige ‘minpuntjes’.
NicoleS · 5 juni 2016 op 11:37
Niet mislukt! Goed stuk. Haal jezelf niet naar beneden. Top gedaan!
Mien · 4 juni 2016 op 15:26
Ja, ja, en voetbal is oorlog. Zei Rinus ooit.
Geven en nemen en hard werken, dat mis ik in het lijstje. Moeten beiden kunnen, by the way. 24/7. ?
Pierken · 4 juni 2016 op 18:04
Een kennis van mij, Bjorn, van wie ik weet dat hij zijn eigen wasmand meeneemt na de datefase, is nog vrijgezel, Esther. Eén nadeel; Hij woont in Uppsala, Zweden. Daar hakt hij hout en drinkt zich daarna in slaap met Fristi. Verder draagt hij witte sokken. Iets dat doorgaans hoog in rode kaartenlijstjes staat. Maar niet bij jou. Dus, ik zeg ‘Doen’.
Alle gekheid op een stok: Is bevangen worden en blijven door liefde zo snaar-strak gebonden aan bepaalde voorwaarden? Dat geldt natuurlijk ook andersom, zoals je aangeeft in de laatste zin. Er zijn m.i. toch talloos veel meer eigenschappen die één of meerdere van jouw of zijn vooraf gestelde eisen kunnen compenseren?
Hou mij ten goede; Ik vind dit een goed verwoorde en openhartige inkijk en het is bovenal jouw (niet zomaar) persoonlijke mening, maar met de inhoud heb ik zelf (het zo zwart-wit gesteld) moeite.
Esther Suzanna · 5 juni 2016 op 11:05
Heb je zijn nummer? Van Bjorn…haha. Zweden is lekker puur.
Yfs · 4 juni 2016 op 19:29
Bij het lezen van jouw rode kaarten dacht ik aan deze quote “Je moet niet iemand wensen die aan al je eisen voldoet maar voor wie je al je eisen laat varen! Als ik vroeger iemand leerde kennen keek ik alleen maar of het een geschikte kandidaat was. Dat heb ik gelukkig afgeleerd. Dat geeft een hoop rust waardoor je je makkelijker openstelt voor mooie mensen waar je normaal blind van wanhoop aan voorbij zou zijn gegaan.
Een quote die mij onlangs trof is “Zullen we samen onszelf zijn?” Vooral jezelf kunnen zijn is iets waarvan ik (na inmiddels 11 jaar vrijgezel zijn) geleerd heb dat dat (voor mij) het belangrijkste is.
Mooi en vooral openhartig geschreven Esther, dat gaat jou goed af. 😉
Esther Suzanna · 5 juni 2016 op 11:13
Nog niet openhartig genoeg, Yfs. Tijdens het schrijven kwam het iets te dichtbij en op het lijstje staan ‘oppervlakkige’ minpuntjes…al is dat libidodingetje wél belangrijk! 🙂
Dees · 5 juni 2016 op 12:56
Zeker bij daten in de randstad zijn rode vlaggen handig. It’s a jungle out there, waarin tsunami’s en aardbevingen aan de orde van de dag zijn en de slangen zich maar blijven vermenigvuldigen. Als ik datende medemensen mag geloven tenminste. Je kunt beter postzegels verzamelen. Of katten.
Esther Suzanna · 6 juni 2016 op 10:51
Haha …bungeejumpen is er niks bij…en ik heb hoogtevrees! ?.
Snarf · 5 juni 2016 op 19:02
Lieve Esther,
Hij heeft een hobby/passie die ik debiel vindt en mijn hobby/passie vindt hij dom/raar/zinloos;
Ik houd van schrijven en koken.
Hij is een (zeer vroeg)ochtendmens…;
Ik ben zowel ochtend- als avondmens;
Hij heeft een laag libido…;
hmmm … tot zover geen klachten gehad.
Hij houdt van junkfood…;
Kroketje op z’n tijd prima. Vijf sterren maaltijd heeft mijn voorkeur.
Hij gooit zijn kleren (zonder te vragen) in mijn wasmand…;
Ik was en strijk mijn eigen kleren … en desnoods ook die van jou.
Hij vindt dat de vrouw ‘het huishouden’ regelt;
Ik doe de boodschappen en kook. Hartstikke leuk!
Hij doucht niet elke dag;
Minimaal twee keer … soms wel drie keer.
Hij voetbalt/tennist/golft/schaatst;
Ik fiets en wandel. Haat voetbal.
Hij drinkt elke dag alcohol;
Tja … ik ook!
Hij kan niet koken;
Laat dat maar aan mij over.
Hij poetst zijn tanden niet elke dag;
Absoluut minimaal twee keer per dag.
Hij praat te vaak over exen;
Ik heb er drie … praten over het verleden levert niets op.
Hij praat laatdunkend over vrouwen in het algemeen.
Vrouwen zijn in mijn beleving superior.
Tja, Esther. We lijken voor elkaar bestemd. Alleen twee probleempjes: ik ben getrouwd en 73 jaar. Wellicht ontmoeten we elkaar in een volgend leven. Kusje op afstand.
Esther Suzanna · 6 juni 2016 op 10:54
In een volgend leven kom ik waarschijnlijk terug als voetballend licht alcoholisch snackje. ? Lekker dan. ??
J.oost · 6 juni 2016 op 11:17
Lijstjes werken natuurlijk niet in de liefde 🙂 Maar ik vond het wel leuk om te lezen.
Meralixe · 25 juni 2016 op 07:08
De ‘problemen’ zijn mooi omschreven maar ik zou zo iets nooit op ’t internet smijten. Of wel is het totale ironie en zeer goed geschreven , ofwel is het pure waarheid en heb ik met je te doen. Deze lijn is me niet helemaal duidelijk.
Esther Suzanna · 25 juni 2016 op 09:55
De/mijn ‘Damesperikelen’ waar IK over schrijf zijn over het algemeen satire, Meralixe. Een vleugje waarheid plus ‘over the top’ én een zweempje absurdisme. Deze is net iets te gematigd. Vandaar je twijfel ?’