De Dominee

Ze woonden tegenover mij en haar vader was dominee. Het gezin was streng gereformeerd. Op zolder hing de geur van boeken, ik mocht daar eigenlijk niet komen. Het was de plek waar haar vader de preken schreef. Ze gingen elke zondag twee maal naar de kerk, in de ochtend en de avond.

Op zondagen ging ik vaak mee naar de ochtenddienst. Ons gegiechel verstoorde de psalmen. Vermanende blikken hielpen niet. Als de preek begon werden alle kinderen als in de rattenvanger van Hamelen de kindernevendienst binnen geleid. De voorgelezen bijbel verhalen waren prachtig. Ze gingen over liefde en goedheid.

Mijn ouders wisten niets van mijn fascinatie voor het geloof. Zij waren atheïst. Voor mij was het geloof een gevoel van een veilig thuis. God waakte over je en Jezus was voor ons gestorven. Wat kon je gebeuren?

Op zondag mochten Helene en Anton niet buiten spelen maar soms werd er een uitzondering gemaakt.
Helene had die mooie Paasdag een jurkje aan met blote benen. Het jurkje was wit met blauwe biesjes. Ik was blij dat ze met me mocht spelen. Met waarschuwingen gingen we naar het pleintje. Niet in de bosjes en niet bij de zandbak.

We hingen wat rond tot Helene’s kleine broertje het pleintje op kwam. Anton was een wat schriel jongetje met rode randjes om zijn ogen. Daar kon hij natuurlijk niks aan doen. Hij sloop op ons af met een hand vol aarde en wilde die naar zijn zusje gooien. Helene en ik renden gillend weg. We liepen snel door het poortje dat tussen onze huizen lag en verstopten ons in de bosjes. We hoorden Anton naderen. Tussen de bosjes lag de zandbak met een hoge rand. Ik keek naar Helene en zag dat ze bang was. Ik dook achter de rand van de zandbak en Helene volgde mij. Languit in het koude zand keken we elkaar aan en kregen de slappe lach. We deden alles wat juist niet mocht. Angstig en uitgelaten tegelijk plaste ze in haar onderbroek. Het zand plakte aan haar jurkje. Haar lachen ging over in gierend huilen. Dit was niet leuk.
Anton keek toe hoe zijn zus zich probeerde af te kloppen. Op zijn gezicht verscheen een satanische grijns. Die begreep ik niet.

Bij thuiskomst was het gelijk duidelijk. Het jurkje was besmeurd met aarde, groene vegen en zand.
Haar moeder stond in de keuken. Ik zag paniek in haar ogen. De dominee kwam de keuken in en zag de staat van zijn dochter. Voor mijn ogen sleurde de vader Helene aan haar arm de gang door. Hij nam plaats in een grote fauteuil, legde haar over zijn knie. Hij trok haar onderbroek naar beneden en begon hard te slaan. Helene gilde het uit. Ik stond verstijfd van schrik. Moeder keek naar de grond, haar handen diep in de zakken van haar schort. Anton grijnsde naar me met zijn kille muizen ogen. Wat ik in de blik van de dominee zag begreep ik óók niet maar het maakte me bang en vooral heel boos. Ik rende naar huis.

De zondagen ging ik nooit meer mee naar de kerk.