De kat komt binnen via de opengeschoven terrasdeuren. Meneer kijkt rond alsof hij de koning zelf is, gaat op zijn gemak midden op mijn pas aangeschafte tapijt liggen en begint misselijk makende braakgeluiden te maken. Voordat ik het beest bij kop en kont kan pakken om hem terug naar buiten te mikken, braakt hij een half verteerde muis uit, gevolgd door iets wat op een haarbal lijkt.

Hij ruikt even aan de smerige resten, om dan op te staan en richting mijn slaapkamer te lopen. Nu weet ik dat er dierenliefhebbers zijn die alles toe laten van hun lieveling op vier poten, maar ik hou niet zo van dieren die op, of nog erger, in mijn bed gaan liggen. Buiten de vaak tijdens warm weer in grote aantallen aanwezige vlooien en ander microscopisch klein gespuis, vind ik het gewoon smerig. Meneer heeft duidelijk lak aan wat ik vind of niet vind, en springt gracieus op mijn bed. Ik loop achter de kapsoneslijder aan om voor eens en altijd duidelijk te maken dan hij bij mij aan het verkeerde adres is. Ik sta net aan de rand van mijn bed als hij zijn rug kromt en moeilijk begint te kijken. Nu ben ik weleens aangevallen door een valse kater en die ervaring zorgt er nog steeds voor dat ik elke kat benader alsof het een tijger is. In dit geval volgt er geen aanval, maar hoor ik in plaats daarvan een hoop gespetter, waarna mijn pas verschoonde dekbed, op een oppervlakte van dik een vierkante meter, vol zit met spetters kattendiarree. Meteen hangt er een lucht in mijn slaapkamer die zelfs de kat te gortig wordt. Hij spring van mijn bed annex kattenbak af en schiet de keuken in, om daar een halve kip van een bord te grissen, welke klaar stond voor de latere barbecue.

Ik ben inmiddels in alle staten en voel een bepaalde moordzucht in mezelf naar boven komen. Met een bezem in mijn handen om hem, als hij dan echt niet wil stoppen met zijn kattenterrorisme, met een stevige hengst naar de kattenhemel te helpen, lukt het mij om hem richting de terrasdeuren te drijven. Met de halve kip nog in zijn muil, springt hij naar buiten en verorberd, puur genietend, in de tuin de gestolen kip. Nu zullen er dierenvriendjes zijn die vinden dat als je huisdieren neemt, je de lusten, maar zeker ook de lasten moet accepteren. Weet dan, beste vriendjes, dat ik helemaal geen kat heb.

Jan van Oranje
www.janvanoranje.nl


Jan van Oranje

Onder het kopje 'In naam van Oranje...' publiceert columnist Jan van Oranje al enige tijd zijn goed gelezen columns. De columns zijn te lezen in Viva! Magazine maar ook op: www.janvanoranje.nl, facebook.com/jan.v.oranje, janvanoranje.blogspot.com en op twitter.com/janvoranje. Oh ja, Jan heeft extreem dyslectische vingers, dus vergeef hem zijn kleine schrijffoutjes.

3 reacties

Mien · 26 juli 2016 op 07:40

Wel een trauma. Ha, ha. Ik zie nu al uit naar 4 oktober. Misselijkmakend leuk. Zeker met mijn voorstellingsvermogen. Dank. Vandaag geen brinta.

NicoleS · 26 juli 2016 op 10:39

Och die arme Puddy..

Bruun · 27 juli 2016 op 14:05

Op basis van de eerste twee woorden had ik de clou moeten zien aankomen, maar ben er toch met open ogen ingetuind. Leuk maar onsmakelijk verhaal. Gelukkig had ik al gegeten.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder