De leeuw

De leeuw kennen we allemaal. Zelfs als we nooit een dierentuin bezoeken kunnen we zijn bestaan onmogelijk over het hoofd zien. Want de leeuw is alomtegenwoordig. Hij staat als logo op de scooters en auto’s van Peugeot, op de betaalpas van ING, het doosje van Potter’s linea en brult ons vanaf het bioscoopscherm tegemoet bij films van Metro Goldwyn Mayer. Adellijke familiewapens bevatten vaak leeuwen en in het logo van onze eigen rijksoverheid staan er maar liefst drie. Waarin een klein land groot kan zijn. De leeuw is het nationale symbool van Afghanistan, Armenië, België, Bulgarije, Denemarken, Finland en Noorwegen. De leeuw staat voor kracht, moed, gezag en stoerheid, eigenschappen die we mateloos bewonderen, vooral als we ze zelf niet bezitten. We hebben het dan over de leeuw, het mannetje, niet over de leeuwin, want ook in het dierenrijk is de vrouwenemancipatie verre van voltooid.

Maar zelfs als we blind zouden zijn konden we niet om de leeuw heen, want ook in de spreektaal heeft hij zijn sporen nagelaten. Zo moedig als een leeuw, je in het hol van de leeuw wagen, laat de leeuw niet in z’n hemdje staan… We zijn kortom al eeuwenlang danig onder de indruk van de leeuw en dat is wel te begrijpen. Want een roofdier met zó’n grote norse kop, zúlke woeste manen en zó’n diep keelgeluid, hoe zouden we daar minnetjes over kunnen denken?

Hoe is echter de praktijk van het leeuwenleven? De leeuw slaapt maar liefst 20 uur per dag. Zelfs de luiaard, toch bij uitstek het symbool van sufheid en indolentie, is per etmaal ruim tien uur langer bij kennis. Maar goed, een paar uur per dag is de leeuw dan toch wakker. En wat doet hij dan, flink gaan jagen bijvoorbeeld? Nou, als het even kan laat hij dat liever aan de vrouwtjes over, die volgens Wikipedia 81 procent van het voedsel bij elkaar scharrelen. Het mannetje mag als eerste eten en de lekkerste stukken uitzoeken, de overblijvende restjes zijn voor vrouw en kinderen. Toch niet echt een gedragspatroon dat onze bewondering kan afdwingen en daar kan het feit dat het gebrul van de leeuw soms wel tot op een afstand van 8 kilometer te horen is weinig aan veranderen. Daar komt nog bij dat hij er niet voor terugdeinst om voedsel te stelen van dieren die veel kleiner en zwakker zijn, laffer kan het niet. Nee, we zullen moeten toegeven dat de leeuw zijn faam totaal niet verdient. Als hij een mens was zou hij z’n vuile sokken altijd naast de wasmand gooien en nooit eens meehelpen met de afwas. De leeuw is kortom gewoon een lul.

Als het voorgaande een moraal zou bevatten, zou die er dan op neerkomen dat wij mensen oppervlakkig en makkelijk voor de gek te houden zijn?