De mens tracht

Ik ben in het bezit van een degelijke muziekinstallatie, gewoon omdat muziek naast schrijven, wandelen, reizen met de caravan en nog een aantal me nu niet direct te binnen schietende voor mij interessante bezigheden een vrij belangrijke plaats inneemt. Nee hoor, niet te zwaar en niet te moeilijk, enkel al de zogenaamde ‘singer songs’ kunnen mij meenemen richting dromerige fantasieën. Meerdere ‘songs’ zetten me aan tot nadenken, geven me vleugels richting melancholieke sferen of acteren als muze in mijn soms onrustige kop.

Vandaag ligt ‘ Voor niemand bang’ van Frank Boeijen aan de basis van een verder overpeinzen. Meer nog dan bij een goed geschreven stukje proza kan een lied de luisteraar ten diepste raken. Naast het korte verhaal is er de melodie, de gekozen instrumenten en uiteraard de stem van de zanger die de woorden gewichtiger maken. Dan is het de beurt aan de luisteraar om aangemoedigd door al het schoons sfeer te scheppen in de eigen wereld.

Zou je kunnen zeggen dat
Je een vriend was
Zou je kunnen zeggen dat
Onze vriendschap
Van één kant kwam?

Vriendschap dus, uitgerekend dat gegeven waar Meralixje zo zijn twijfels over heeft wordt me via zijn warme stem in het hoofd geramd. Frank schenkt vriendschap aan een junkie en merkt dat hij gebruikt wordt, dat vriendschap een kwestie is van relatie, dat een eenzijdig gevoel onder een andere noemer terecht komt. Voor hem was het wel vriendschap maar hij botste op een man met maar één enkele bedoeling: overleven in de wildernis van verslaafden.

Een junk in de nacht
Een verloren man
Zeg nou zelf
Voor niemand bang
Alleen voor jezelf
Voor niemand bang
Alleen voor jezelf

Met dank aan Frank Boeijen.

“Ach Frank” mijmer ik verder terwijl Allman Brothers Bands ‘Jessica’ vol ritmisch door de huiskamer galmt .”Bestaan vriendschappen wel?”

Is het niet zo dat ook mijn vriendschap die ik verstuur gebonden is aan verwachtingen? Dat ik iemand ‘leuk’ vind pas nadat ik ondervond dat hij me ook leuk vond? Is het niet zo dat vriendschap ontstaat na een aftastende voorronde die dan verder bepaalt hoe gezamenlijke interesses zorgen voor een houdbaarheidsdatum, dat die vriendschap reeds voor een groot deel verdwijnt als IK de ‘tegenpartij’ een beetje saai begin te vinden?

Ach Frank, spijtig, ik kon niet blijven dromen op de romantische tonen van je mooie lied. De harde werkelijkheid van dat monsterlijke egoïstische ikje, de alledaagse realiteit waartoe een mens maar in staat is heeft me in het nu geplaatst. Maar toch, bedankt dat ik eventjes kon genieten.

Voor niemand bang… alleen voor mezelf…