Bastiaan B. Springfield mijmert door het leven.

Zo krijgen we de afgelopen periode nogal wat natuurgeweld om onze oren. Niet dat dit voorheen anders was, maar wat zeer zeker toeneemt is de intensiteit en impact ervan. Alsof Mama natuur ons wil waarschuwen. Voor alles wat de mensheid haar heeft aangedaan. En waar wij gewoon lekker mee doorgaan. Want Moeders natuur weet niet dat we goede voornemens hebben en dat deze zich langzaam beginnen in te nestelen in ons vervuilde DNA. Moesje natuur voelt namelijk alleen maar. Of het goed gaat en of het pijn heeft. Stukje bij beetje begint het besef bij ons te komen. Maar tussen besef en actie zit nog wel even.

En tot die tijd zullen we moeten hopen dat Mams natuur ons hoort, begrijpt en niet al teveel pijn meer zal doen. Haar wraak is namelijk voor ons allesverwoestend. Wij zijn niet opgewassen tegen haar boosheid. Wij worden bange wezentjes die de luikjes van onze niet-milieuvriendelijke huisjes dicht doen om ons te verstoppen. Naïef als we zijn, steken we lekker massaal de kop in het zand en roepen heel hard dat het heel goed gaat met de wereld. Want dè economie floreert toch. We werken toch weer allemaal lekker en kunnen alles kopen wat we willen. De Blokkertjes en Actionnetjes van deze wereld puilen uit en hee, hoe handig, je kunt tegenwoordig ook je op afstand bestuurbare Monstertruck rechtstreeks uit China laten komen. Bestel er dan ook meteen 100 batterijen bij want dat scheelt. Of bestel er vier online en stuur er drie terug.

En het milieu? Die zucht een keer wat harder en blaast praktisch een heel eiland van de kaart. Wetende dat ze nog veel harder kan. Als we niet stoppen met die onzin.

Over dat eiland gesproken. Sinds 2010 is het een apart land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Althans, het Nederlandse deel dan. Wat de Fransen aan de andere kant doen, moeten ze zelf weten. En wij geven om onze mensen dus komen we in actie. En als wij in actie moeten komen, worden we steeds vaker aan de helpende hand genomen door onze actiematige vorst. Hij heeft zich ontwikkeld tot een echte doener. Een koning die meer doet dan aan een tros druiven sabbelen in een Turks badhuis. En vaak doet de zelfbenoemde koningin gewoon mee. En dat is goed. Dat is ook een rol die hem en hun ligt. Met een minister aan zijn zijde. Niet Rutte, maar wel een minister. Omdat iedere minister president zou verbleken aan zijn zijde. En dat kunnen we niet hebben. Want onze koning is een man van actie geworden, van daadkracht. Geen woorden, maar daden. En dat is hard nodig ook. Iemand die resoluut opstaat.

Kordaat stapt hij in de blauwe bus en vliegt met een getergde edoch vastberaden grimas richting de plek des onheils. Nu dus naar dat eiland wat zo zwaar is getroffen. Camera’s volgen hem en registreren alles wat hij zegt, doet en vooral wil doen. Want een beetje oplettende kijker ziet meteen dat onze Koning zoveel meer wil doen dan alleen maar de aandacht op iets vestigen en een beweging in beweging zetten. Dat voel je. Aan zijn ingehouden woede over al dit onrecht, zijn mimiek en motoriek en ook zeker aan zijn kledingkeuze. Hij heeft voor deze missie een safarilook laten neerleggen naast zijn bed. Camelkleurige broek met een junglegroene bovenkant. Het liefste zou hij een zonder filter sigaret in zijn mondhoek laten bungelen. Kroon af, haar uit de scheiding, rug rechten … en gaan.

En dat zegt alles. De mouwen opstropen en actie. Vooroplopend met de minister en wat anderen in zijn kielzog. Hij praat, roept en wijst. En soms zie je dat hij zijn handen wil gebruiken om deze troep te helpen opruimen. Alsof hij iets wil oppakken en zich dan bedenkt dat hij een Koning is. Of dat de minister mee is voor juist die momenten om te zeggen dat hij dat niet moet doen en moet denken aan het protocol. Fuck dat, zie je hem denken. Het zegt alles over onze werkelijke leider. Hij heeft heel duidelijk deze rol gepakt en terecht, want deze past bij hem. Hij is een man van daden. Staat meteen voorop en vooraan om te helpen. En daar mogen we trots op zijn. Ik ben dat in ieder geval wel en dat terwijl ik mijn vraagtekens heb bij ieder koningshuis. Maar deze vriendelijke man heeft het koninklijke onzin protocol een serieuze slinger gegeven. Zo hard dat hij die poppenkast is ontstegen. Een beetje geholpen door zijn vrouw, maar hee, alle beetjes helpen in de strijd voor ons milieu. En dus staat hij er maar mooi weer, met opgestroopte mouwen om hulp te bieden.

En Moeder natuur? Zij ziet dat aan en denkt meteen dat het in Nederland wel goed komt met zo een vorstelijk leider. En zijn mooie vrouw.

B.B. Springfield

 

 

 

Categorieën: Algemeen

Bastiaan B. Springfield

Bastiaan B. Springfield mijmert door het leven

3 reacties

Mien · 21 september 2017 op 07:45

Ja, ho eens even. En ik maar plastic afval scheiden. Terwijl dat nauwelijks een bijdrage levert aan het verlagen van de CO2 uitstoot. Wie houdt wie nu voor de gek? Met de plastic soep wordt het op die manier helemaal niks. Er moeten eerst nog een paar orkanen of ander natuurgeweld overheen. Dat zal ze leren. De mensen. Potverdikkie. Misschien bieden Raketman en Blaffende hond wel voor een oplossing. Of wordt het nu een indianenverhaal? Goed stukje Bas.

Nummer 22 · 21 september 2017 op 08:01

Mooie column om over na te denken dus. De man& zijn vrouw tsja..toevallig Koning genoemd en zij ‘ in’ erbij. Sint Maarten…hst is nog geen 11 november want dan zingen we allemaal..van voor naar achter van links naar rechts..of dus… geld in de collectebus. Stormen hebben we nodig om wakker te blijven. Plasterk, de naam al..samen sterk en de eigen plas niet kunnen ophouden. Enfin..de wereld is verward.De natuur kan daar niet meer tegen en raast zelf verder!

Karen.2.0 · 21 september 2017 op 09:38

Waarom zijn er eigenlijk nog geen action figures van ons koningskoppel? Goeie column! Leukste term: Moesje Natuur 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder