De Prijs van een Palestijn

Israël heeft woensdag vijf Palestijnse strijders overgedragen aan de Hezbollah. Vijf gevangenen waaronder de pleger van een aanslag. Bij die aanslag vielen drie doden. Eerder die dag droeg Hezbollah de stoffelijke resten over van twee Israëlische militairen. Zij werden in juli 2006 door Hezbollah gevangen genomen en vermoord. Toen de stoffelijke resten van de Israëlische militairen waren geïdentificeerd begon Israël met de overdracht van bijna tweehonderd lichamen van Palestijnse strijders. Strijders die in de loop der jaren zijn gesneuveld bij gevechten in Israël. Dat was de ruil. Tweehonderd dode en vijf levende Palestijnen tegen twee dode Iraëliërs.
De vijf Palestijnse strijders kenden een heldenontvangst in Libanon. De woensdag werd in Libanon terstond tot nationale feestdag uitgeroepen. Bevrijding is een feestje waard. Daar zal niemand wat van zeggen.
Maar als, met alle respect, twee Israëlische lijken geruild worden tegen tweehonderd Palestijnse lijken en vijf gevangen Palestijnse strijders, wat betekent dat dan? Betekent het dat je goed onderhandeld hebt ? Als je de aantallen naast elkaar zet dan zou je dat denken. Slimme onderhandelaars. Geraffineerde deal. Maar dat is niet het enige. Je hebt er niet veel fantasie voor nodig om je te bedenken dat er, naast het sowieso wat morbide karakter van de ruil, nog een andere naargeestige boodschap van uitgaat. De boodschap namelijk dat een dode Israëliër niet in verhouding staat tot een dode Palestijn. Nee, één dode Israëliër staat gelijk aan honderd dode Palestijnen en tweeëneenhalve levende gevangene. Das toch bijzonder. Als je je dat realiseert dan is het eerste waar ik aan denk economie. Marktwerking. De Israëliër -dood of levend- is een schaars product. Een product waar op de markt van vraag en aanbod grof geld voor wordt betaald. Omdat er op diezelfde markt meer Palestijnen zijn ligt die prijs wat lager en…
Onzin natuurlijk. Zieke fantasie.
Maar wat ligt er dan aan zo’n bijzondere ruil ten grondslag. Complexe en duistere zaken? Ongetwijfeld en altijd, ben ik geneigd te denken. Wat zou je je dan voor kunnen stellen? Ik zou me voor kunnen stellen dat er slimme marketing achter zit. Marketingjongens en meiden met een keppeltje die zich realiseren dat het korte termijn gewin van Hezbollah op langere termijn ruimschoots gecompenseerd wordt. De compensatie zit ‘m daarbij in de beeldvorming. Zowel Hezbollah als Israël bevestigen met deze ruil namelijk dat een Israëliër gewoon meer waard is dan de gemiddelde Palestijn. Ruim honderd keer meer waard. Met dat beeld heeft Israël goud in handen. Fout goud weliswaar. Maar toch goud.
Het is het beeld van superieur versus inferieur. En dat is een beeld met een lange looptijd. Gemaakt door het slimme slachtoffer dat weet hoe je slachtoffers maakt.
Ik sluit niet uit dat het zo werkt. Het zou zo maar kunnen.
Als je je dat bedenkt, hoeveel reden heeft Hezbollah dan voor een feestje ?
Of…
Onzin natuurlijk. Zieke fantasie.