De Roerdonkse watermolen (3)

George en ik kwamen aan op de watermolen en Theo liet ons de kluis zien waarin de documenten hadden gelegen. Behalve bankbiljetten ter waarde van minstens 1.000 gulden had hij een dichtgeplakte envelop gevonden met daarin de volgende afscheidsbrief:

Lieve Sjan,

Wanneer je dit leest zal ik er niet meer zijn. Te lang heb ik met een geheim rondgelopen en nu zie ik het helemaal niet meer zitten. Het heeft allemaal te maken met het overlijden van die twee jongens van van Moorsel.  Die avond in “de Gevulde Kip” heb ik ons spaargeld verspeeld aan Gerard en Harrie. Ik beloofde de jongens het geld zo snel mogelijk te bezorgen maar het liep helemaal uit de hand. De kastelein heeft de twee buitengezet en ze riepen nog dat ze me zouden weten te vinden. Toen ik later naar huis liep werd ik opgewacht door Gerard en Harrie. Ze wilden meteen hun geld. Ze zijn met mij meegelopen tot in de deel maar toen ik het geld wilde halen stond Harrie ineens achter mij. Hij probeerde mij de geldkist afhandig te maken. We raakten aan het vechten en ik sloeg Harrie zo hard dat deze achterover met zijn rug in een riek viel. Hij was meteen buiten westen. Gerard raakte in paniek en rende naar buiten. Daar zag ik nog net dat hij door de bliksem werd getroffen en in het water viel. Ik kon hem niet meer redden. Bij Harrie teruggekomen zag ik dat die was overleden. Ik heb hem met de kruiwagen door de stromende regen naar het moeras gebracht. Daar heb ik hem vlakbij het kruis van de Heilige Sebastiaan in het moeras laten zakken. De politie heeft naderhand geen sporen meer gevonden en ik heb volgehouden dat ik de twee na “de Gevulde Kip” niet meer heb gezien. Maar ik kan de hele zaak niet meer loslaten en zie geen andere uitweg meer.

Wim

“It looks like your grandmother never found this letter” zei ik tegen George. “I think she sold the whole damned place and left” meende George. “But what’s extra bizarre, about nine months after that fatal night my father was born.” In de envelop zat verder nog een kaartje met daarop de plaats waar het lichaam van Harrie van Moorsel was gedumpt. We brachten de spullen naar de politie en die vonden na enig zoeken de overblijfselen van Harrie van Moorsel in het moeras.

Zoals gewoonlijk zat ik die zondagmiddag in café “de Gevulde Kip” op mijn vaste stek aan de bar het laatste nieuws door te nemen met Pieter de kastelein. Plotsklaps zwaaide de deur open. George kwam binnen en hij kwam een stuk rustiger binnen dan een week geleden. Hij kwam afscheid nemen. Hij had zijn roots gevonden zei hij en bedankte mij voor mijn hulp daarbij. Nadat de Texaan het pand had verlaten en in de wachtende taxi was gestapt zei Pieter: “Tja, als je maar lang genoeg zoekt rolt er altijd wel ergens een lijk uit de kast.” “Wist jij dat “de Gevulde Kip” voor de oorlog ook al “de Gevulde Kip” heette?” vroeg ik hem. “Hoezo, wat wil je daarmee zeggen?” vroeg Pieter. “Heb jij nog oude bouwtekeningen?”