De vergeetachtige Vlaamse gaai

Buiten miezert het lichtjes. Het is nu al de derde keer dat die zeldzame vogel, schuw als hij is, beschutting zoekt in de grote eikenlaar aan de overkant van de tuin. Het is een mooie vogel.
Tom kan maar net een glimlach onderdrukken als hij een radioman hoort orakelen dat alles er gekomen is door evolutie. De ontwikkeling van blubberende kwalletjes richting de Vlaamse gaai zal daar dan wel zéér lang over gedaan hebben.
Met een verrekijker bewonderd hij de afwisselend witte en blauwe verenpracht aan de randen van zijn vleugels. Pure kunst van een Schepper die iets schoons wilde toevoegen aan wat al schoon was denkt hij. Een soort puntje op de i.

Gelukkig, de radioman is eventjes aan ’t pauzeren. Wat zei die daarnet? Iets in de zin van, ‘het proces waarbij erfelijke eigenschappen binnen een populatie van orgasmen veranderen in de loop van de generaties als gevolg van genetische variatie, voortplanting en natuurlijke selectie?’ Zucht, ‘t klinkt behoorlijk ingewikkeld.
De radiomakers proberen via de symfonische muziek van Pink Floyd de zo even gesproken woorden kracht bij te zetten. “Hopeloos” denkt Tom luidop… “Wat een gelul.”

Ach ja, om dan toch even bij die vogel te blijven. Wat was er het eerst, de kip of het ei? Zo wordt de aanhanger van de schepping vastgezet. Via enkele onnozele strikvraagjes evolueert men richting Adam en Eva om zodoende te eindigen bij stellingen zoals daar zijn, ‘Godsdienst is de basis van alle oorlogen’ of, ‘we zijn nu eindelijk verlost van dat juk, leve de vrijheid.’

Nu pas heeft Tom het in de smiezen. De Vlaams gaai pikt eikels weg die in deze herfstperiode overvloedig te vinden zijn. Dat maakt hem nieuwsgierig. Wat doet die vogel met al die noten? Eventjes googelen…

Oooo! Tom zijn mond valt zo wat open van verbazing! De Vlaamse gaai, ook wel schreeuwekster of meerkol genoemd, vertoond wel enkele bijzondere eigenschappen. Door eikels ver weg van de bomen in zachte gronden te verstoppen wordt hij zelfs de grootste ‘bosbouwer’ genoemd. In het Duits spreekt men dan ook van de Eichelhäher. Fraai!
Getuigd het aanleggen van een wintervoorraad van een zekere vorm van intelligentie? Noem het gemakshalve maar instinct en natuurdrift hoor maar als DIT allemaal moet gekoppeld worden aan Darwins evolutietheorie, dan zullen we nog zéér lang bezig zijn.

“Wat een wonderbaarlijke levenslopen” denkt Tom terwijl hij het middagmaal klaar maakt. Gelukkig zijn er ook Vlaamse gaaien met kleine trekjes van Alzheimer. Door niet zo goed meer te weten waar ze hun eikels verstopt hebben geven ze de natuur een zetje.
Wie verzint zó iets? Een stoere eik die hulp krijgt van de Eichelhäher, een schichtige vogel.