Drietalig België

De meeste Nederlanders weten dat België geen eenheidstaal heeft. De drie officiële landstalen zijn Nederlands, Frans en Duits. Elke wet, elk officieel document, moet worden vertaald  in die drie talen. Indien een wet niet vertaald is in die drie talen is zij niet geldig.
Nochtans zijn onze landgnoten uit het zuiden van België, die Walen
genoemd worden en Frans spreken, niet geneigd om Nederlands te leren.
In hun scholen kiezen de leerlingen massaal voor het Engels.
Toen ik nog advocaat was pleitte ik voor de Antwerpse rechtbank voor de huurder van een gebouw waarin een grote winkel was gevestigd met als tegenstrever een Waalse advocaat die helemaal uit Luik (Liège) was gekomen en de eigenaar van het gebouw verdedigde. Zijn pleidooi bestond er in om een aantal bladzijden aan mij en aan de rechter te geven terwijl hij met een zwaar Frans accent in slecht Nederlands zei: “Alles is in de papier”
Dit was zeer arrogant, in de stijl van: “Hier, Vlamingen, lees maar,
ik ga niet pleiten” en dat ligt zeer gevoelig bij Vlamingen die van
1830 tot 1945 onderdrukt werden door de Franstalige Belgen.
De Vlaamse rechter glimlachte en knipoogde naar mij toen hij zei: “Het zal ook in zijn papieren zijn” wat in het Vlaams betekent: “Die zaak zal hij niet winnen”
Ik heb ook meegemaakt dat een Waalse deurwaarder die een dagvaarding moest betekenen zelf de Franse tekst naar het Nederlands had vertaald, want die dagvaarding om te verschijnen voor de Antwerpse Rechtbank moest in het Nederlands geschreven zijn.
Een dagvaarding wordt in de Nederlandse juridische terminologie een “exploot” genoemd en in het Frans “exploit”. Die deurwaarder keek dit na in een woordenboek en vond daar “exploit” = heldendaad, dus in zijn dagvaarding stond in het Nederlands geschreven: “Ik heb de gedaagde een afschrift gegeven van mijn heldendaad”
Natuurlijk was het voor mij als advocaat gemakkelijk om de Rechtbank mede te delen dat die dagvaarding niet geldig was!

Koningin Paola die nochtans aan de zijde van Koning Albert II
gedurende twintig jaren koningin was sprak amper Nederlands.
Ooit zei zij in het Nederlands tijdens een interview dat zij de
volgende dag oude minnaars ging bezoeken. Zij bedoelde “gepensioneerde mijnwerkers”, maar in het Frans is een mijnwerker “un mineur” en zij dacht dat het in het Nederlands wel OK zou zijn om “minnaar” te zeggen, niet wetend dat dit woord iets anders betekent in het Nederlands.
De hele koninklijke familie spreekt de taal van de meerdereid van de
Belgen zeer slecht.
Wat kan het mij tenslotte schelen, ik woon al 33 jaar in Indonesië