De vrienden van Pickwick hebben het voor elkaar. Ze hebben allerlei vragen op de labels van de zakjes geplaatst om naast het genieten van je thee en rust, ook eens een goed gesprek te voeren. Sommige vragen zijn best leuk die je aan het denken zetten, zoals; ben je liever rijk en dat je 65 wordt, of arm maar dat je dan 100 wordt? Ethische, morele en gewetensvragen. Maar ook stomme vragen natuurlijk.

Ik ging dus onlangs thee zetten en op het label stond de vraag of je in toeval gelooft. Deze vraag legde ik aan iemand voor die daar absoluut op antwoordde maar wel ernaast zei dat niks voor niks gebeurd. En dat zorgde ervoor dat mijn filosofische- en wetenschapskwab geactiveerd werd: Als alles met een reden gebeurd, kan je dat dan wel definiëren als toeval? Is dat dan niet het lot?

The Big Bang Theory vind ik een heerlijke serie en om in hun geest verder te gaan bedacht ik me dat alles in het universum wiskundig te berekenen valt. Wat overigens niet wil zeggen dat de uitkomsten altijd juist zijn, want dat maakt dat het in de wetenschap theorieën worden genoemd. Maar in die zin is toeval wel te omschrijven als kansberekening. Er bestaat namelijk altijd een kans, hoe minimaal ook, dat alles gebeurd wat je je maar kunt bedenken. En dan kun je ook wel weer spreken over het lot, maar ik zou het dan liever noemen dat er meerdere wegen naar Rome leiden. Deze wiskundige benadering zou overigens ook het bestaan van God kunnen uitleggen. Hij geeft ons de intelligentie om dingen des leven te berekenen, maar Hij kauwt het niet voor natuurlijk, je moet het wel zelf ontdekken.

En nu we het toch over The Big Bang Theory hebben, de Big Bang of oerknal, is ook een mooie theorie, die tot nu toe niet onbewezen is. Ik had ooit een filosofische sessie met iemand waarbij we het fenomeen déjà vu bespraken. De officiële definitie stelt, dat ondanks dat we denken dat we het al eerder hebben meegemaakt, dat het niet het geval is. Maar ik zeg dat het kan kloppen. Als je de theorie bekijkt van parallelle universums en stelt dat jij als persoon in ieder universum leeft, alleen in een andere tijd, dan is het dus goed mogelijk dat er door een verstoring juist een samensmelting van energie plaatsvindt waarbij je dus kan ‘kijken’ bij jezelf in een ander universum. En dat een déjà vu dus zo’n moment is.

Maar hoe kunnen deze universums naast elkaar bestaan? En wat heeft dat met de oerknal te maken? En hier komen onze wonderbaarlijke, alles vernietigende zwarte gaten in de vergelijking erbij. De theorie van de oerknal stelt, dat vanuit een oneindig klein heet punt, maar met een intense dichtheid, een explosie plaatsvond wat onze uitdijende universum tot leven heeft gebracht. Dit punt noemt men ook wel een singulariteit. Zwarte gaten ontstaan vanuit de sterfte van een ster, zoals onze zon, waarbij deze implodeert maar niet vergaat, er ontstaat een soort zelfde singulariteit. Er ontstaat ook een dusdanige zwaartekracht die de ruimtetijd vervormt waardoor niets aan dit fenomeen kan ontsnappen, zelfs licht niet.

Mijn theorie, en nee, ik heb deze niet onderzocht om te kijken of deze al door iemand beweerd is, laat staan dat ik deze wiskundig berekend heb, is dat vanuit een zwart gat een nieuw universum ontstaat, middels een oerknal. En gezien het feit dat ons universum miljarden zwarte gaten bevat, is het theoretisch dus mogelijk dat er miljarden universums bestaan, parallel, met elkaar verbonden. Want als je mij vraagt hoe iets uit het niets kan ontstaan dan heb ik daar geen antwoord op. Maar dat vanuit een zwart gat ‘iets’ wordt opgezogen om het ‘niets’ te voorzien van materie en energie, dan vind ik dat plausibel.

En hoe mooi zou het zijn dat dit alles, ontstaan of bedacht zou zijn vanuit God? Immers geloof je in God of niet. Maar men kan niet bewijzen dat Hij bestaat, net zoals men niet kan bewijzen dat Hij niet bestaat. En dat is het mooie van geloven, het is persoonlijk. En zo is dat met de wetenschap net zo. Een theorie kan wel bewezen worden als waar op dit moment, maar alles is aan verandering onderhevig. De geschiedenis heeft dit ons geleerd. Het is een kwestie van geloven, wat wetenschappers en filosofen ertoe gezet hebben om ons alle moois te brengen waar we nu van mogen en kunnen genieten. Net zoals je van een kopje thee kunt genieten.

Dus namens Pickwick vraag ik u: Geloof jij in toeval?

Categorieën: Algemeen

BuddhaWriter

Geen vogel vliegt te hoog die met zijn eigen vleugels vliegt

3 reacties

van Gellekom · 14 juli 2018 op 13:13

Of ik in toeval geloof???? Nee, want ik geloof niets. Nooit geloof ik iets. Want geloof is een ander woord voor twijfelen. Ik wil alleen zeker weten. Daar kan ik iets mee.
En over God gesproken. Daar moet je dus ook in geloven. En dat doe ik dus niet.

Maar mocht hij toch bestaan, en ik kom voor zijn troon, dan zal ik hem meedelen dat hij even op moet tiefen omdat hij op MIJN plaats zit. Zelfs ik heb meer empathie in mijn pink dan die “verzonnen” God in zijn verzonnen etter(isch) lichaam.
Waarvan Akte
Overigen een prima column. Dat dan weer wel

Nummer 22 · 15 juli 2018 op 12:38

Geloven in iets dat er niet is! Mwahh. Toeval bestaat niet, een toeval wel maar dat heet een epileptische aanval.
Vloeken is aangeleerd roepen de gristelijken… klopt. bidden ook.
Boedisme is geen religie en voor mij afgedaan op wat in Myamar gebeurt met de rohyniaas.

Mooi geschreven of is dit toeval??

Mien · 15 juli 2018 op 21:44

Het is heel simpel. Eenvoud noemt men dat. ‘Less is more’, in de kunsten. Toeval is een kruising van twee wegen. Kunnen wiskundigen toevallig ook nog iets mee.
Leuke titel. Kunnen Engelsen dan weer iets of niets mee.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder