Er was eens een Chinees biggetje, ook wel cavia geheten,
en zoals het een cavia betaamt hield hij enorm veel van eten.
Hij werd liefdevol verzorgd door een oud alleenstaand wijffie.
Nu weer eens een stukje witlof, dan weer eens een blad andijvie.
De oude vrouw was slecht ter been, net zo kreupel als mijn rijm.
Ze dronk de ganse dag door kopjes thee, met een beetje honing en wat tijm.
Plots werd ze door haar oudste dochter uitgenodigd voor een weekend weg.
Even met haar neus uit de geraniums, wat een heerlijke gedachte zeg!
Maar hoe moest dat met haar huisdier nu, in haar afwezigheid?
Daar wist haar dochter wel iets op, zei zij in haar onnozelheid.
Het hele hok werd volgestort met een weekendvoorraad groenafval,
waarop de cavia al snel begon te smullen van dat al.
Nu is eten voor een cavia met stip het hoogste doel,
daarom kent zo’n beestje geen verzadigingsgevoel.
Het beestje at maar en hij at maar, propte alles in zijn lijffie.
Hij smulde van de witlof en genoot van de andijvie.
Zonder dat hij het besefte begon zijn maagje op te zwellen,
terwijl er niemand in de buurt was om even 112 te bellen.
En toen, bij het laatste stronkje witlof dat hij at,
is hij van ellende uit elkaar gespat.
12 reacties
NicoleS · 23 mei 2016 op 13:04
???oeps! ??
Esther Suzanna · 23 mei 2016 op 14:08
Haha, agossie…
Leuk limerick like.
Spencer · 23 mei 2016 op 14:30
Oei. XXXx
Lianne · 23 mei 2016 op 15:05
🙂
arta · 23 mei 2016 op 16:12
Hahahaha, echt, ik vind dit zó grappig!
*Net zo kreupel als mijn rijm* —> 😀
Mien · 23 mei 2016 op 20:46
Weer eens wat anders dan een plofkip. Maar niet minder triest. Ben wel benieuwd wat Alfred Carl Oster van deze column had gevonden.
Yfs · 23 mei 2016 op 22:27
De “stumper”.
Niks mis met jouw rijm!
Heel erg leuk gedaan! 🙂
Grumpy-old · 24 mei 2016 op 16:07
ocharme het beestje. Ik zie dan ook het gezicht van het mensje helemaal voor me als ze terug thuis komt. Het doe mij denken aan mijn oma die jarenlang kanariepietjes hield maar op t eind zo slecht zag dat ze bij het nagelknippen van het beestje een poot afknipte . Ze belde ons in paniek op dat “pietje “altijd van zijn stokje viel. En toen we kwamen en zagen wat er gebeurd was en we het haar vertelde wat ze had gedaan schrok ze enorm. Zo’n gezicht dus .
Esther Suzanna · 25 mei 2016 op 01:05
xxx
Bruun · 25 mei 2016 op 08:22
Bedankt voor de x-jes Esther, maar *fluistert* het is de bedoeling dat je je stemmen uitbrengt in het “Stemhokje” topic in het Café…
Nachtzuster · 25 mei 2016 op 21:49
Het feit dat ik er pas later achter kwam dat het op rijm was geschreven is een compliment. Ik ben dol op cavia’s en weet van hun onverzadigbare eetlust. Maar om zo’n diertje nu op zo’n manier aan zijn einde te laten komen. Harteloos!! 😀
Bruun · 1 juni 2016 op 08:33
Bedankt voor de leuke reacties op mijn inzending* en voor de vele X-jes die mij zijn toebedeeld.
* No animals were harmed during the making of this story.