‘Alles wat ik pak mag ik hebben’ zegt ze vanuit haar buggy met haar armen gespreid in een souvenirshop.
‘Ik wil dit, ik wil dat, ik wil het nu, papa’
Net zolang tot zij het door haar begeerde in haar handjes heeft. Ik wil, ik wil, ik wil.
Wat wil ik eigenlijk nog? vraag ik mezelf hardop af, terwijl ik haar maar weer een soepstengel in haar handjes geef om haar stil te houden.
Iets willen is het begin van een doel. Iets willen getuigt van levenslust.
Eenmaal thuis gaat het vrolijk verder. Ze pakt mijn telefoon en wil via Youtube naar Peppa Big kijken. Ze wijst met haar priemende vingertje: ‘die papa, nee die papa’
Ik start het filmpje wat ze wenst.
5 minuten lang Peppa Big. Bij de intro van het liedje neem ik snel een hap van mijn broodje. Of toch niet. Op het moment dat die hap daadwerkelijk wil nemen gaat haar vinger naar de volumeknop, snoeihard hoor ik nu Peppa Big. Missie om een broodje naar binnen te werken is mislukt. Eerst het geluid zachter zetten en het dan nog eens proberen.
Een peuter om je heen houdt je jong zeggen de mensen om ons heen.
Het is een aanrader tegen beginnende ouderdomsverschijnselen zoals een slechte conditie, vastgeroeste inzichten en ledematen.
Gisteren nog dolde ze vol bravoure met mij de supermarkt in.
Bij de kassa aangekomen kon zij haar energie niet meteen stoppen.
Ondanks onze afspraak dat als ze in het karretje zou blijven zitten, ze van mij een ijsje zou krijgen. Deze afspraak is een paar keer prima verlopen.
Terwijl ik mijn pincode intoetste gaf zij als toegift nog even de fles cola van de man achter mij een zwieper.
In de lange rij achter me, wachtte men ogenschijnlijk geduldig.
Gedwongen legde de mevrouw achter de kassa haar werkzaamheden stil, stond op, liep om de rij mensen heen en veegde de cola van de vloer.
Ik zei niets. Ik wilde wel, maar ik wist niet wat.
Boodschappen inpakken, pasje terug in de portemonnee stoppen en kind in de gaten houden. Ik had geen ruimte voor tekst.
Ze was zo beduusd dat ze zwijgend de ijswinkel inliep en ook weer uit.
Zwijgend zat ze achterin de auto terug naar huis.
Thuisgekomen ging zij op de bank zitten, haar vingertje in zijn mond.
Ze keek me verslagen aan.
Ik hoopte dat de verslagenheid weer snel plaats zou maken voor haar eigen wil.
Dit was ook zo, gelukkig.
6 reacties
Nachtzuster · 7 juni 2018 op 17:46
Hoi I-Pat,
Het is duidelijk te zien dat jij schrijven hartstikke leuk vindt en dat is alleen maar aan te moedigen. Ik heb ergens gelezen dat jij zelf een boek wilt gaan schrijven, dat is nog meer aan te moedigen. Echter raad ik je aan om nog veel te oefenen.
Een peuter is een bron van inspiratie en hartstikke leuk dat je over je dochtertje schrijft. In mijn ogen gebeurt er echter niet zoveel, maw, het is niet echt spannend en blijft een beetje hangen in eenzelfde sfeer. Het is aardig maar valt nog veel meer van te maken. En bedenk, niet alles hoeft waar te zijn. Probeer situaties te bedenken die zomaar zouden kunnen gebeuren. Bv dat ze van haar driewieler af flikkert en gewond raakt of een woede aanval krijgt. Of dat ze van de onderste plank alle zakken chips op de grond gooit en dat mensen daarover struikelen. Of dat je haar uit het oog verliest en in paniek raakt. Of dat ze ongezien wat in de tas stopt en jij beschuldigt wordt van diefstal. Ik noem maar wat, he. The sky is the limit. Het mooiste is als de lezers nieuwsgierig zijn naar je volgende zin en hoe het afloopt.
Nu is het een beetje van de hak op de tak en gezapig lief. Ook niks mis mee, maar er kan zoveel meer inzitten. Met deze feedback wil ik niet als een betweter overkomen en jou slechts enkele tips geven. Doe ermee wat je zelf wilt. Keep on writing! 🙂
Klein puntje van grammaticaal kritiek: ze stopte haar vinger in zijn mond? 😀
I-Pat · 8 juni 2018 op 09:23
Dank voor je reactie.
En dan te bedenken dat de fles cola al verzonnen was.
ja, ik las het later, vinger in zijn mond?
Denk dat ik heel even ergens anders zat in gedachten..
Excuses daarvoor. Heb het bij het nalezen ook over het hoofd gezien blijkbaar.
Arta · 8 juni 2018 op 06:55
Jouw dochter boft maar met zo’n trotse papa!
Lief stukje!
I-Pat · 8 juni 2018 op 09:23
Dank je wel..
Nummer 22 · 8 juni 2018 op 07:08
Leuk geschreven maar beschrijf ..nee probeer ’s vanuit het kind de wereld om haar heen te beschrijven. Ik zie de cola chaos zo voor me. Mooi hoor!
I-Pat · 8 juni 2018 op 09:24
haha, dank je wel. Beetje dezelfde strekking als wat nachtzuster zegt.
Ik ga mijn best doen daar de volgende keer iets leuks van te maken.
Binnenkort weer een nieuwe poging van mij, voor de lezers