Eindelijk wakker

De nestwarmte houd me nog even vast, een diepe zucht verteld me dat er nog leven is naast mij. Zij, de wederhelft, bevind zich nog bij één of andere prins. Vandaag is het maandag, vogels vertellen me dat het lente is, de wekker staat op zeven.. Deze realistische gegevens vinden nog geen toegang tot mijn nog half slaperige brein.

Ik ben ‘s morgens nog nooit opgestaan met een van a tot z verhaal in mijn hoofd. Wel met slierten tekst, zinnen geformuleerd in die vroege ochtend. Onsamenhangende zinnen over een weg rijdende trein bijvoorbeeld, of over de zee, die ongenadige wrede zee die zelfs vliegtuigen verorberd alsof het kippenboutjes zijn. Soms zijn het stoute zinnen, deels gebonden aan een column in de steigers, nog beïnvloed door de diepe duisternis van de nacht. Ze proberen een plaatsje te vinden op de overvolle parking van mijn korte geheugen. Een nare droom zoekt er naar verankering maar verliest het van de wakker wordende realiteit. Een mooie zin krijgt de bovenhand, een losse flodder, nergens aan vast te knopen. In gedachten wordt hij herhaald, aangevuld, verbetert in kwaliteit.. Hij mag niet meer vergeten worden!

Er is een kiem voor een column.. De onlogische hobby van de visser die de pas gevangen snoek luttele seconden later terug werpt.. Er wordt een bruggetje gemaakt met de betrapte winkeldief die na een uurtje terug vrij is. Verschillende ideeën vechten zich op het voorplan terwijl de nacht me terug wil strikken. Zelfs de nare droom tracht andermaal zijn verloren positie te heroveren. Mijn brein heeft duidelijk moeite om zich te concentreren. Hoe was die mooie zin alweer?

Ook de rest van mijn lichaam wordt langzaam wakker. Een overvolle blaas dwingt me naar de badkamer. Mijn dag begint. Radio aan, tanden poetsen, scheren, ochtendritueel.. Vooral de radio stuwt me naar de werkelijkheid. Enkele niets ontziende berichten verjagen al de zo net nog aanwezige ochtendlijke fantasieën. Weg goed idee voor een column, weg tranen verwekkende volzin over liefde en afscheid nemen, weg perfecte omschrijving van de lente! Hoe dacht ik daarnet alweer over die bomen in bloei? Vergeten.

Het laatste spoortje van de nacht verdwijnt samen met het douchewater. Ik ben klaar voor de dag. Kopje koffie, de krant.. hoe zit het in Oekraine? Parijs Roubaix gewonnen door Niki Terpstra. Het weer ziet er goed uit. Fietsen of wandelen? We zien wel..

Waarover ging die zin alweer? Ik pijnig mijn hersenen maar het is alsof het ochtendnieuws een barricade opgeworpen heeft. Ha, nu heb ik het weer. Iets over afgevallen blaadjes van de Japanse kerselaar die zorgden dat de straat er sprookjesachtig mooi bij lag.. Winterse taferelen met roze sneeuw, perfect decor voor een carnavaleske love parade.