Tweeënzeventig maagden staan in het hiernamaals op een opblaasterrorist te wachten. Althans… dat verhaal gaat erin als koek.

Nergens in de Koran wordt dat getal genoemd. Maar er bestaan naast de Koran losse interpretaties van het geloof, de zogenaamde “hadiths”. Dat zijn beschreven overleveringen die je zou kunnen vergelijken met de christelijke apocriefe geschriften. In de hadiths worden allerlei heerlijkheden beschreven, die de martelaar in het vooruitzicht worden gesteld. Daaronder zijn rivieren met melk, met honing en met wijn! En niet door elkaar natuurlijk, want dat wordt zo’n rotzooitje. Opmerkelijk toch, omdat tijdens het leven het nuttigen van alcohol verboden is. Maar ook aan de vleselijke lusten is gedacht. En liefst 72 maal. Niet verbazingwekkend, dat die overleveringen populairder zijn dan de Koran zelf.

Het is zonde om erin te geloven. Moreel gezien is het een doodzonde om spetterend zelfmoord te plegen, maar dat je er uiteindelijk ook nog eens niets voor terugkrijgt, is eveneens doodzonde. Dit simpele woordje heeft een buitengewoon plastisch karakter. Dus naar die 72 maagden kunnen ze fluiten, omdat de autoriteit en de bron van die beloning buitengewoon onbetrouwbaar zijn. Het beroerde is, dat de Koran door potentiële martelaren weinig gelezen wordt, maar in allerlei variaties aan elkaar wordt doorverteld. Soms kan het niet anders dan mondeling, omdat een deel van het geloofsvolk analfabeet is. Maar zo sluipen er allerlei aanlokkelijke verzinsels in die overleveringen.

In het rumoer van de Parijse gewelddadigheden in deze dagen was er een opvallende gebeurtenis. Ofschoon in de geloofsopvattingen van die plofferige mannen vrouwen buiten de strijd dienen te worden gehouden, lijkt er een kentering te zijn: er ging vandaag (de dag dat ik deze column schrijf) een vrouw de lucht in!

Omdat vrouwen een treetje lager plegen te staan, kan je hier spreken van een eerste teken van emancipatie. Dat is in al zijn bizarriteit een hele vooruitgang, want zo’n emancipatoire daad is strijdig met de mores van zo’n behoudende geloofsgemeenschap. Het is immers gangbaarder, dat vrouwen nederig achter de man aan sjokken. Hooguit mogen ze met een bezem de afdrukken van zijn voetstappen wegvegen. En koken. En hem gerieven.

In de mêlee van die recente gruwelijke gebeurtenissen word ik af en toe bevangen door een filosofische stemming. Ik ben benieuwd wat de deskundologen de komende dagen gaan rond analyseren. Wat voor prijs is dat arme mens in het vooruitzicht gesteld? Moet ze dan lesbisch zijn om genoegen te beleven aan de beloning van 72 maagden? Dat zou raar zijn, omdat op aarde damesliefde bestraft wordt met een degelijke ouderwetse steniging.

Of is er een reserveplan? Staan er bijvoorbeeld 72 sappige jongemannen voor haar klaar? En zo zij er al zijn, hoe jong moeten die knapen dan wel zijn als alleen de maagden onder hen ertoe doen? Is daar door de Schriftgeleerden wel over nagedacht? Koppijn krijg ik van zulke martelende gedachten. Gelovig zijn is – ook als je van de christelijke tegenhanger bent – een behoorlijk afmattende bezigheid.

Ik ga daarom nu mijn middagdutje doen.

http://i1119.photobucket.com/albums/k638/gullegast/Column%20af.jpg


harrem

Ja... ik heb het toch maar gehaald tot hier. En dat zat er niet in.

3 reacties

troubadour · 22 november 2015 op 13:23

Tragikomedie?
Ik weet niet wat ik er van moet denken, voorlopig blijft dit nog wel zo.
Wel taalkundig helemaal goed, volgens mij.

Mosje · 22 november 2015 op 15:52

Dat verhaal van die tweeënzeventig maagden gaat er vooral bij ons westerlingen in als koek. Ik betwijfel of het voor de meeste terroristen wel de belangrijkste drijfveer is.

Esther Suzanna · 22 november 2015 op 17:53

Met veel plezier gelezen! ? Wat zeg ik? Ronduit heerlijke satirische taalvondsten en gedachtengangen. ?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder