Sinds Kerst heeft De Snor het op zijn heupen. Het is ook niet niks: een stel voetbalsokken verwachten en een My First Scheermes uitpakken met bijbehorend aanverwant artikel: een bus scheerschuim voor Echte Mannen.

Nog voor het cadeaupapiertje de grond raakte besloot hij kordaat dat het waasje, dat als een zonnescherm in januari zijn bovenlip siert, er een dezer dagen aan moest geloven. Niet dat het waasje in de weg zat, of de schoolfoto tot een mislukking zou maken, maar omdat een klasgenoot met een echte hem had verteld dat scheren ‘de snor in wording’ in volle aanwas terug zou brengen.

Hij moest alleen nog even een aanloop nemen. Van een week of wat.

‘Moe-oes!’ Het geluid is te hard. Hij heeft zijn pubercave verlaten.
‘Ja-aa?’ roep ik richting de overloop.
‘Kom effe naar boven!’

Tegenwoordig worden de meeste boodschappen van beneden naar boven (en omgekeerd) geappt en dat komt de niet alleen de sfeer in huis ten goede maar waarschijnlijk ook het beeld dat de buren van ons hebben. Alleen de zeer prangende zaken worden nog luidkeels heen en weer geroepen, zoals en nu aan je huiswerk anders gaat de wifi eraf en waar is mijn voetbalbroek!. Maar deze Roep om Moeder klinkt niet alleen dringend maar ook licht dwingend en de toon van zijn stem schiet van laag naar hoog en weer terug.

‘Kom eraan!’ gil ik dus terug. En in drie soepele sprongen die een hinde niet misstaan neem ik de trap naar de eerste verdieping, mezelf afvragend wat er in godsnaam zo belangrijk kan zijn. Ik ruik geen brand.

Met een strak gezicht staat hij op de badmat voor de spiegel. Hij heeft het scheermes in zijn handen en kijkt vertwijfeld naar de bus met scheerschuim en dan naar mij. Hij doet me denken aan Indiana Jones, die met een machete in zijn handen op het punt staat een tros lianen een kopje kleiner te maken en nog even nadenkt of hij dat links- of rechtshandig gaat doen.

‘Hoe moet dat eigenlijk, moes? Hij gaat eraf maar ik vind het spannend…kan jij het doen?’

Het is ook spannend en ik stel voor het eerste stukje te doen. Zodat hij kan voelen dat de drie megamesjes en het verzorgende stripje met aloë vera, met minimale druk al zorgen voor een gewenst resultaat. Dat is deels uit eigenbelang: ik wil voorkomen dat ik morgenochtend school moet bellen en moet melden dat een acute hazenlip de reden is van verzuim en ja, dat het wel weer goed komt en dat als ‘ie zijn snor laat staan je er over zes maanden bijna niets meer van ziet.

‘Oh, is dat alles, ik voel er niets van.’ Hij klinkt opgelucht. ‘De rest doe ik wel zelf.’ En hij begint te harken.

Ik laat hem z’n gang gaan en weer beneden maak ik gelukzalig een kop koffie. Ik heb een zoon die zich scheert. Het wachten is op een appje dat me vertelt dat het gelukt is.

Categorieën: Algemeen

5 reacties

Robert · 4 maart 2018 op 09:51

Je wordt ouder, mama! In mooie, bijna intieme sfeer neergezet. En liefdevol. Zodra de badkamerdeur op slot gaat is hij toe aan de lagere haargroei. Neem dan maar een borrel.

    Karen.2.0 · 4 maart 2018 op 19:07

    Robert, je hebt gelijk: ik word ouder en zij groeien (als kool) en dat is heerlijk. De meeste verhalen over pubers gaan over het gedoe dat je ermee hebt maar ik geniet met volle teugen van deze leeftijd (das prima ouder worden 😉 ). En die borrel? Die neem ik op voorhand, je kan het maar voor zijn. 😀

Odette · 4 maart 2018 op 13:52

Onze puber begon met een scheerapparaat. Tot hij vond dat de haren er meer tussenuit “geslagen” werden dan geschoren. Sindsdien scheert hij zich met mes en zeep. Ik víndttt het. Leuk stukje!

Karen.2.0 · 4 maart 2018 op 19:09

Dat is scheren voor gevorderden! Je hebt me aan een mooi kerstkadootje voor onder de volgende boom geholpen. Dank je wel, Odette!

Mien · 5 maart 2018 op 17:47

Binnenkort de volgende fase cq alternatief. Boven- en onderlip waxen. Ben benieuwd. Leuk stukje.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder