Zoals gezegd leer ik Michelle nu ook van een andere kant kennen. We zitten in een kring rond het kampvuur, tien guerrillero’s onder elkaar. Er wordt gezongen en muziek gemaakt, gelachen en gedronken. Michelle zit naast mij en zoekt oogcontact. Vervolgens fluistert ze verleidelijk in mijn oor: “Ga je mee?” Ze pakt me bij de hand en neemt mij mee naar een van de leegstaande hutjes. Ze schopt de gammele deur open, kijkt naar binnen, draait zich om en lacht: “Kom binnen, in ons nieuwe paleisje.”

Het hutje bestaat uit één kleine ruimte, met een kookhoekje en een bed. Michelle sluit de deur en trekt meteen haar bloesje en broek uit. Ze schudt haar lange zwarte haren los. Ook ik begin mij gedeeltelijk uit te kleden. Ik trek Michelle tegen mij aan, streel haar over de heerlijk zachte billen en rol gelijk haar slipje naar beneden. Ze neemt het van mij over, stapt uit het broekje en schopt het weg. Overtuigd laat ik mijn shorts ook maar zakken. “Wow” zegt ze, en maakt een stapje naar achteren. Dan pakt ze mijn jonge heer zachtjes in haar hand en voert mij zo mee naar het bed. Even later liggen we elkaar vol overgave te kussen. Onze lijven plakkend van het zweet, want het is bloedheet. Buiten horen we de rebellen lachen en zingen. Michelle gaat boven op mij liggen en laat zich naar beneden zakken. Ze kreunt als we samenkomen. Zacht als boter is ze. We bewegen in een perfecte cadans. Met één zucht komen we samen klaar. Ze rolt zich van mij af. Buiten klinkt gelach. Michelle springt van het bed, trekt de deur open en roept iets onverstaanbaars. Even is het stil, dan wordt er geapplaudisseerd, en in de lucht geschoten. Michelle gooit de deur dicht en komt weer naast mij liggen. “Wat heb je gezegd?” vraag ik. “Dat zij geen van allen, ook maar enigszins bij jou in de buurt komen,” zegt ze, met een knipoog. “Maar hoe weet je .. heb jij … ?” “Allemaal,” beweert ze, zonder blikken of blozen. “Wow” roep ik en kijk haar met open mond aan. Ze streelt mijn gezicht. “Het was goed,” verzekert ze. We kruipen tegen elkaar aan, en slapen in.

De volgende morgen word ik wakker met een joekel van een erectie. Michelle ligt naast mij, glimlachend, terwijl ze mij zachtjes streelt. Hetzelfde ritueel van die nacht herhaalt zich. Daarna kleden we ons aan, en gaan naar buiten om wat te eten. Zodra de mannen mij zien, slaan ze mij vol ontzag of de schouders. Ik hoor erbij.

 


Thomas Splinter

Verhalen zijn splinters uit mijn onderbewustzijn.

6 reacties

Mien · 28 oktober 2016 op 08:30

Lucky Luke! 😉

NicoleS · 28 oktober 2016 op 09:07

Zeker ! Gelukkig hadden jullie het rijk alleen?

Nummer 22 · 28 oktober 2016 op 09:38

“jonge heer of jongeheer” Ik vind het maar een “klef” verhaal dat ook nog zonder dat er gewassen wordt eindigd.

Maar ik heb genoten van de snelheid…. dus goed verhaal 😉

Meralixe · 28 oktober 2016 op 10:12

Het IKJE is nog al duidelijk aanwezig.:o
En nee hoor er zijn mijn inziens geen grenzen in ’t gedrang gekomen bij een eventueel preutse Meralixe. Van mij mag je nog gerust even door gaan met het stelen van teksten uit goedkope pornoblaadjes. Ik sla een dergelijke bijdrage aan column x dan wel over.

StreekSteek · 28 oktober 2016 op 11:59

Het is duidelijk inmiddels “den totalen Krieg” van de verstotenen der aarde! Met een bijzonder toelatingsexamen.

Thomas Splinter · 28 oktober 2016 op 12:29

Hartelijk dank voor deze heerlijke reacties. @Meralixe: Je moet maar zo denken, aan alles komt een einde. Voor de goede orde, er is niets gestolen. Ik ben niet zo thuis in het porno wereldje. Jij wel?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder