Als ik ergens een tyfus hekel aan heb is het aan winkelen. Dat kun je bijna niet uitleggen. Dat je dan een broek moet kopen .Een broek Godbetert! Dat je tijd moet vrijmaken om jezelf in zo’n winkel , in een pashokje, in een stuk of zestien broeken te hijsen die geen van allen passen.
In zo’n pashokje waar een gordijn voor zit dat altijd te kort is. Je weet dan dat andere kerels, die met negentig broeken over hun schouder staan te wachten tot er zo’n hokje vrijkomt, jou je broek zien uittrekken om zich dan, al dan niet besmuikt ginnegappend, te bescheuren over jouw onderbenen.
En terwijl je dan met broek zestien bezig bent hoor je die andere mannen die staan te wachten, monologen houden waarin het woord auto negen keer voor komt. Een goede tweede zijn de woorden, lekkere wijven, die ik zes keer hoor voorbijkomen.

Het zijn meestal dezelfde soort kerels die je niet kunt vermijden op , niet te vermijden verjaardagen.
Dan sta je noodgedwongen tussen dat tyfuszootje mee te lullen en net te doen of je verstand hebt van auto’s. Wat ik dus absoluut niet heb. Nergens heb ik zo weinig verstand van als van auto’s.
Sommige van die patsers hebben het over een ‘wagen’. Zo van; ik heb nu toch een ‘wagen’ gezien. Mannen die het over ‘wagen’ hebben, drinken hun bier altijd direct uit de fles. Let er maar eens op.
Nee serieus; niemand die zo goed direct bier uit een fles kan drinken, als een vent die, ‘wagen’ zegt als hij auto bedoelt.

Kortom, ik krijg in zo’n pashok dan altijd de neiging om al mijn zestien te passen broeken op een hoop op de grond te smijten om er vervolgens langdurig en luidruchtig overheen te schijten. En dan te hopen dat het goed stinkt. Daarna de gordijntjes van het pashokje weg te trekken en tegen die auto- en wagenpatsers te zeggen; ‘sorry boys, ik ben een beetje ‘wagenziek’ geworden.’
Daarom ben ik nu maar eens een broek gaan kopen op internet. Geen autogezeik. Geen verhalen over lekkere wijven en in bier gedrenkte vreemdgaan fantasieën. De hemel gaat open.
Getverdegetverdegetver!!!

Vergeet wat ik hierboven allemaal gezegd heb. Vergeet mijn weerzin tegen pashokjes in het algemeen en klaarkomende autofetishten in het bijzonder.
Ik kom al surfend aan bij Neckermann. En zie een fantastische broek. Zie je wel, binnen een minuut geregeld. Dan zoek ik naar mijn maat en zie een regel staan:
klik hier en bereken uw maat.
Dat doe ik. En dan pas begint de ellende. Erger nog dan een pashokje
Ik ben huilend het huis uit gerend.

Categorieën: Algemeen

van Gellekom

Observeren, zelfspot, humor. En niet persé in die volgorde, bepalen mijn NU moment. Kortom; I love my cat, as much as I love you..

9 reacties

Mien · 22 maart 2017 op 17:07

Kwam er ook zo’n digitaal vrouwtje op je af met een big smile? Wat is daar mis mee?
‘Hay, ik ben Donna, en ik kom je helpen met je broek, vind je dat oké?’
Ze geeft dan een vette knipoog en vervolgt op het scherm.
‘Druk nu op de button en kies JA of NEE!’
Leuk en scherp stukje van G.

NicoleS · 22 maart 2017 op 18:06

Klinkt bekend??

Esther Suzanna · 22 maart 2017 op 18:53

Geweldig! Heel goed geschreven. 🙂

Verplicht kleding kopen is een drama. Maar wie verplicht jou? …

Mijn naam mag er idd wel af inmiddels 😉

Nummer 22 · 22 maart 2017 op 19:27

Waarde van’ pashokje’ Gellekom.

Je zou er wagenziek van worden. Maar…schijten op een stapel broeken..mwahh..de geur van zakratten.brrr.Mag ik dat schrijven? Ja…dat mogen wij!
Lekkerman.nu ook voor de echte broekpashokjesgeest.

van Gellekom · 23 maart 2017 op 09:51

Alles mag in dit leven. Nou ja..bijna alles 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder