Feuilleton 3

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen
( een feuilleton in een groeiend aantal delen)

Deel 3

Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan Scholengemeenschap de Vallei (waar men een innovatief platform ontwikkelt ), is met zijn team plenair bijeen en voelt hoe zijn achterste op de hardhouten zitting van zijn stoel langzaam in slaap valt.

‘Het gaat dus om de docent op loopafstand.’
Heiko den Hengel teammanager van de MBO opleiding Zorg, Begeleiding en Hulpverlening buigt zich over de laptop die voor hem staat. Op het digitale schoolbord achter hem verschijnen de letters D-O-L-A.
Daarna kijkt hij de U vormige vergadertafel rond. In zijn brillenglazen weerspiegelt het licht van de TL buizen aan het plafond. Een van de lampen knippert en zoemt.
25 leerkrachten voor hem kijken zwijgend toe hoe er in de hoeken van het scherm cirkels verschijnen en hoe er van daaruit pijlen gezet worden naar de hoofdletters in het midden.

Heiko is begin 40, een magere nog jongensachtige man met scherpe trekken die ambitie verraden. Hij heeft met het inleveren van zijn docentschap voor deze functie ook zijn spijkerbroek en trui ingeruild voor pak en das. Sindsdien is het team ZBH bedolven onder de beleidsplannen, verandernota’s en discussiestukken.
Aan het uiteinde van de tafel gaat een arm omhoog.
‘Ja, Willem’ …
‘Zeg Heiko, die loopafstand tot hoever gaat die?’
Beginnend gegrinnik en beweging van collega’s die rechtop gaan zitten.
‘Hoe bedoel je dat Willem?’
Heiko fronst alsof hij onraad ruikt.
Willem de Groef, een door de wol geverfde docent handenarbeid, specialist in hout, klei en metaal, slijt zijn dagen sinds de invoering van het modulaire onderwijs tot zijn afschuw als ‘Begeleider Modules Manuele Expressie.’

‘Nou wat zijn de richtlijnen, kan ik ook in East End gaan zitten?’
East End, het cafe op de hoek waar een vast groepje jofele collega’s van oudsher op vrijdagmiddag alvast het week-end indrinkt.
Otto knikt Willem waarderend toe, strakke actie.
Heiko den Hengel kijkt geërgerd het lokaal in.
‘We moeten de zaken wel serieus nemen Willem. De Zelfstandig Lerende leerling heeft minder behoefte aan de docent voor de klas, maar die moet wel bereikbaar zijn.’
‘Dus als ze hun zelfstandig lerende vingertjes onbevoegd in mijn frasemachine duwen moeten ze me met de rest van hun hand nog wel lopend kunnen bereiken?
Heiko zucht.
‘Wie notuleert er trouwens vandaag?’

De stilte die intreedt is oorverdovend. Teamleden buigen zich over hun agenda, er wordt gebladerd in a4 tjes, sommigen verdwijnen onder tafel om in hun tas op zoek te gaan naar iets dat ze ineens acuut nodig hebben.
‘Selma jij was aan de beurt, toch?’
Heiko kijkt de vrouw vlak voor hem glimlachend aan.
‘Oh alweer’?
Selma de Weerdt van Gezondheidskunde haalt een nerveuze hand door haar weelderige krullen.
‘Dat zou de derde keer worden dit jaar, ik zit wel bij je in de buurt maar er zijn er meer die een verslagje kunnen schrijven hoor.’
‘Maar die notulen van jou zijn wel extra speciaal hoor’, bromt er een.
‘Ja mooi, je kan me wat.’
Heiko’s blik gaat aarzelend langs de rijen.
Iemand zegt: ‘Ik vind eigenlijk dat een van de stagiaires’ …
De bijval komt plotseling van alle kanten;
‘Ja natuurlijk .. kunnen ze best … scheelt een hoop … ook een mooi leermoment..’
Met een komisch bedoelde grimas wijst Otto naar Eva, de HBO studente met het zwarte pagekapsel, die hij een dag in de week onder zijn hoede heeft. Ze steekt haar tong naar hem uit. De plotselinge intimiteit van het gebaar bezorgt Otto een onrustige kriebel in zijn buik.

‘Voor we verder gaan, iemand nog aanvullingen op de agenda?’
Otto aarzelt een moment en steekt zijn arm op.
‘Ja, kunnen we dit jaar niet zonder kerstboom in de kantine?’
24 Gezichten draaien zich gefronst in zijn richting.
‘Ik bedoel de naalden vallen meteen uit en het is niet prettig voor onze allochtone leerlingen…hè, die zijn niet eens Christelijk..
‘Heiko!’ valt Annebeth de Jong van Drama hem in de rede,’ik vind dit geen punt voor deze vergadering’
‘ Niet moeilijk doen’ zegt een ander.
‘ Neem er dan een met een kluit!’
‘ Zo’n boompjes staat toch gewoon gezellig’
‘Ho, Ho, laten we het even centraal houden, we nemen dit punt straks mee in de rondvraag’, roept Heiko den Hengel terwijl hij rustgevend met zijn armen zwaait.
‘Geen beste beurt Berendsen’, hoort Otto naast zich.
Ook Eva kijkt hem verwonderd aan.