Fibonacci van de ziel

.

Ik.

Alleen.

Voel niets.

Alleen een vlam.

Een herinnering is zojuist geboren.

Warmte die gloeit van binnen, zonder te branden.

Nog zoveel te vragen, nog zo veel te doen, samen zijn wij warm.

Verlangen ergens naar is onbepaald en altijd twijfelachtig,
zelfs ‘houden van’ is twijfelachtig, niemand kan zeggen dat het echt zo is.

Het leven is een zoektocht naar het onbekende, een reis die we maken in het stoffelijke lichaam, terwijl er van binnen iets in onze kern groeit, zonder dat we er zelf bewust van zijn.

De spiraal van ons aardse bestaan is geboren vanuit chaos, een groeispurt zonder einde, zonder bestemming of bewustzijn. Een knal, waaruit alles wat wij weten en niet weten is ontstaan, galmt nog altijd na in de onmetelijke metaforische gedachten van de werkelijkheid die ons nietige wezens doet verwonderen tot in de vezels van ons bestaan.

Inmiddels heeft verwondering plaats gemaakt voor wetenschappelijke onttovering, een zoektocht naar een verklaring voor chaos en orde, een geslepen opheldering voor alles wat ons heilig is, een scheiding tussen verbeelding en werkelijkheid, een tabel waarin de mooiste en meeste pijnlijke gevoelens in kaart worden gebracht om het controleerbaar te maken voor een onnatuurlijke hogere macht, een geheime macht waar mensen aan het roer staan in plaats van een almachtige ongrijpbare ‘zijnswijze’, een georganiseerde manipulatie van ons bestaan, wat ontstaan is vanuit chaos zal uiteindelijk door de mensheid worden verwoest.

Chaos is pas controleerbaar wanneer we ons overgeven aan het leven zelf, acceptatie van ‘zijn’ is een weg die uitsluitend bewandeld kan worden vanuit verlichting en overgave.
Een bewustzijn zal ontstaan als onze interne polen tot elkaar worden aangetrokken en tegelijk worden afgestoten, wat een wezenlijke toestand van sereniteit of ‘ataraxia’ als resultaat zal hebben, zonder daarvoor een hoge meditatie vorm of religie te raadplegen. Het komt en het gaat. Chaos laat zich niet bedwingen door sturing of manipulatie. Overgave voor substantie en tijd zijn gekomen en gegaan, een startpunt waar richtingen geen bestemming hebben, dromen geen fantasie kunnen vastgrijpen en nachtmerries nog geen kleur willen gebruiken, er zijn vele verhalen waarin dit alles staat uitgelegd, maar in geen van die verhalen staat: ‘laat je leiden door het leven en verwonder de snaren die je raken, onttover niet alles, anders ‘zijn’ wij niet’.

Rs