Gastvrijheid

Ik heb een stelling: hoe duurder het kaartje voor een theatervoorstelling, hoe harder je lacht, huilt en klapt. Dat moet ook wel, want je wilt immers waar voor je geld! Hoge kosten verlagen de drempel. Dat gebeurt als iets materieels, zoals geld, wordt geassocieerd met emoties. De lach laat zich kopen.

Dat geldt ook voor gastvrijheid, overigens een woord dat volgens de Dikke niet bestaat. Wat verstaan we eronder? In het Engels spreken ze van “hospitality”, ofwel opnemen. Je geeft je vrijwillig over aan de zorg van een ander, die jou ontvangt om te kunnen zorgen. Dat is wat anders dan bijvoorbeeld: een gastvrij hotel. Ik geef u op een dienblad dat bezoekers van het Amstel Hotel de gastvrijheid daar groter vinden dan die in bijvoorbeeld het Hengelose Lansink. Ik zeg niet dat het zo is, maar de emotionele meetlat wordt gevormd door de prijslijst. Zodra er een geldbedrag aan wordt gekoppeld, is er geen sprake van gastvrijheid. Gast is materieel en vrijheid emotioneel. Als je erover nadenkt, kan het zowel een pleonasme zijn als een tegenstelling. Gasten ontvangen of te gast zijn impliceert immers een hoge mate van vrijheid in doen en laten. De tegenstelling zit erin dat er een niet-bestaand woord voor bestaat; het is blijkbaar niet vanzelfsprekend. Per saldo is het dus eigenlijk een betekenisloos woord. Boeiend is ook het perspectief: ontvang je gastvrijheid of geef je gastvrijheid? In mijn beleving is het iets gezamenlijks: ik gun jou mijn vrijheid want jij gunt mij jouw vrijheid.

22 maart 2017

Naar aanleiding van ColumnCollege in de bibliotheek van Hengelo op 22 februari 2017. Hotel Het Lansink is te vinden in Hengelo.