Met plezier geef ik gehoor aan uw verzoek een stukje over Litouwen te schrijven naar aanleiding van de invoering van de euro aldaar per 1-1-2015:
Litouwen
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat de rol die Litouwen in mijn leven gespeeld heeft alleen maar uiterst marginaal genoemd kan worden. Ik overdrijf niet als ik beweer dat Litouwen op geen enkele wijze ooit voor mij van enig belang is geweest.
Dat begon al in mijn kindertijd. Bij ons thuis waren er allerlei landen en streken waarover niet of nauwelijks gepraat werd. Zo kan ik me niet herinneren dat Ivoorkust, Botswana, Ligurië of Anatolië ooit ter sprake kwamen, hoewel het mogelijk toch wel eens is voorgekomen. Maar ik weet echt honderd procent zéker dat niemand het ook maar één keer over Litouwen heeft gehad.
En dat was niet alleen bij ons thuis zo, maar ook bij vrienden, kennissen, buren en familie. Het leek wel of Litouwen volledig non-existent was. Zelfs landen en streken waarvan we wisten dat ze niet eens bestonden, zoals Midden-Aarde en Luilekkerland genoten in mijn omgeving meer bekendheid dan Litouwen. In die tijd voelde ik soms een raar soort leegte in me, net alsof ik iets miste. Het is nu niet meer te achterhalen, maar het kan best Litouwen geweest zijn, wie zal het zeggen?
Via via hoorde ik eens over een middelbare scholier die bij een geschiedenisproefwerk zich geconfronteerd zag met de volgende opdracht: ‘Vertel alles wat je weet over de Perzen.’ Hij had opgeschreven: ‘De Perzen staan vooral bekend om hun tapijten, de zogenaamde Pérzische tapijten.’ Dat was alles. Maar als mij een dergelijke ‘vraag’ met betrekking tot Litouwers zou zijn voorgelegd, was het antwoord nog veel korter uitgevallen.
Eigenlijk weet ik niet eens zeker of er in Litouwen Litouwers wonen en geen Litouwezen of Litourianen. Want bij ‘Litouwers’ moet ik eerder aan een Nederlandse zanger denken. Maar goed, Litouwen krijgt nu dus de euro. Dat lijkt me geen slechte zaak, want in Rotterdam, toevallig de woonplaats van eerder genoemde zanger, staat een euromast van wel 185 meter hoog. En die zet je er, lijkt me, toch niet neer als je ontevreden over de euro bent. Tot slot: misschien zou Litouwen iets aan zijn onbekendheid kunnen doen. Maken ze in Litouwen geen tapijten?
8 reacties
trawant · 2 januari 2015 op 21:29
Als oud zeiler in verschillende klassen ben ik met mijn een persoons ‘Pessimist’ vaak in hachelijke weersomstandigheden verzeild geraakt.
Vooral bij wind en regen kon ik dan vertrouwen op mijn drie naads
‘ Li-touwen’ die fok en bazaan in positie hielden
Litouwen is in onze kringen dan ook bekend om zijn traditionele touwslagerijen die ik in mijn actieve loopbaan menigmaal heb mogen bezoeken.
Na het lezen van uw interessante verhandeling meen ik u dit als noodzakelijke aanvulling mee te mogen geven.
J. Kapteijn
Mien · 2 januari 2015 op 22:49
Let je wel op, dat je geen pestland maakt van Litouwen … 😉
troubadour · 3 januari 2015 op 03:51
Fris, leuk stuk. Als het land Clitauwen had geheten, had ik er ook wel iets over geschreven.
Meralixe · 3 januari 2015 op 08:16
Eddy Planckaert, fietste in zijn topjaren een niet onaardig kapitaaltje bij elkaar. Dat heeft hij grotendeels verloren aan een houtzagerij in … Litouwen. 🙁
Litouwen doet ook al sinds 1994 mee aan het Eurovisiesongfestival en heeft ook de twijfelachtige eer dat er beduidend veel ‘mooie vrouwen’ leven. Zullen we dat potje, zo vroeg op het jaar nog een beetje gesloten houden?
Yfs · 3 januari 2015 op 11:03
Heb er smakelijk om gelachen! :rotfl: :yes: :rose:
Spencer · 5 januari 2015 op 11:17
Dat doet me deugd.
Ferrara · 5 januari 2015 op 13:38
Met dit schrijven staat Litouwen toch een beetje meer op de kaart.
Nachtzuster · 6 januari 2015 op 23:53
:yes: :rose: