Enkele maanden vóór Barry’s onfortuinlijke duik in de rivier:

Theo Klinker, directeur van drukkerij ‘Maak je niet druk’ komt met een lumineus idee op de proppen. Theo is een pienter mannetje. Hij gaat er vanuit dat je met het juiste idee, op het juiste moment, op de juiste plek, een geheide kans op succes maakt. En voor dat ene lumineuze idee vraagt Theo dan ook per direct octrooi aan. Theo lanceert een uitvinding in de grafische wereld, die een ware sensatie veroorzaakt! Theo staat ineens volop in de belangstelling. In vakbladen en ook op tv mag hij zijn vinding uitgebreid promoten. Er wordt speciaal een machine ontwikkeld om het nieuwe procedé zo snel mogelijk in het productieproces van zijn drukkerij op te nemen. Jazeker, snelheid is geboden, want de eerste order is al binnen. Theo deinst er niet voor terug om op voorhand al een flinke aanbetaling te doen op de machine, want hij heeft haast.

Maar! Eenmaal goed en wel geïnstalleerd, laat de nieuwe machine het in een vroeg stadium al weer afweten. Een servicemonteur van het bedrijf dat het apparaat heeft opgeleverd komt opdraven, en hij sleutelt en sleutelt. In eerste instantie lijkt het erop dat de monteur het euvel heeft verholpen, maar reeds de volgende dag gaat het goed fout en loopt alles compleet in de soep. De machine stagneert, er is gewoon niets meer van te maken. De productie moet worden gestaakt met als gevolg dat Theo een schadeclaim aan zijn broek krijgt. De opdrachtgever van de eerste grote order, een bedrijf met de naam TDLC, pakt het meteen hard aan. Geen pardon, zoals het in de zakenwereld betaamt. Het komt zelfs zover dat Theo, vanwege het niet nakomen van verplichtingen, surseance van betaling moet aanvragen voor zijn onderneming!

Klinker laat het er echter niet zomaar bij zitten. Samen met zijn boekhouder en zwager, Jacques Zwaard, zoekt hij de CEO op van het bedrijf dat de nieuwe machine heeft geproduceerd. Theo spreekt de fabrikant aan op het leveren van in zijn ogen ondeugdelijk materiaal. De directeur van de fabriek wijst echter glashard elke aansprakelijkheid van de hand. Hij weigert de machine terug te nemen. Ook hij heeft investeringen gemaakt, en omdat het immers een substantieel bedrag betreft in deze, kan Theo wat hem betreft opzouten! De verantwoordelijke servicemonteur, Piet Verdriet, wordt nog wel eerst opgetrommeld om verantwoording af te komen leggen. De monteur verzekert de partijen dat hij zijn best heeft gedaan, en dat de machine verder okay is. “Daar is niets mis mee,” garandeert hij. De CEO blijft bij zijn standpunt. “Geen cent terug Klinker, en je komt er zelf wel uit!” “Hier komen we niet verder,” verzucht Theo. Boos en machteloos verlaat hij, samen met zwager en boekhouder Zwaard, het pand. De boekhouder stopt de servicemonteur nog stiekem een visitekaartje toe, en vraagt hem om contact op te nemen, mocht hij zich bedenken over zijn verklaring.

De kosten blijven intussen wel oplopen voor Klinker, en zonder opbrengsten bezorgen de toenemende verliezen hem slapeloze nachten. De toekomst van het familiebedrijf staat na zoveel generaties serieus op het spel. En dan volgt de definitieve nekslag: drukkerij ‘Maak je niet druk’ gaat failliet. Volkomen aangeslagen door deze malheurs, slaan bij Theo alle stoppen door. Als een zombie sjokt hij door het leven. De niet aflatende telefoontjes van schuldeisers en de teloorgang van het familiebedrijf, het wordt hem allemaal teveel. Op een donkere herfstachtige avond slaat hij de hand aan zichzelf! Het drama is compleet. Wandelaars vinden hem, drijvend in rivier de Roer. De lokale media schenkt uitgebreid aandacht aan Theo’s rampspoed en trieste einde.


Thomas Splinter

Verhalen zijn splinters uit mijn onderbewustzijn.

4 reacties

Esther Suzanna · 25 november 2017 op 16:53

Dat je goed kunt schrijven is wel duidelijk. Toch is het lastig met vervolgverhalen, die ik zelf ook wel eens poog te posten.

Ik ben nu al deel 1 kwijt, en bij dit stuk, in zijn ’tweetje’, denk ik dus ‘ja…dus?’

Misschien is het handig voor vervolgverhalen schrijvers, om steeds een korte inleiding (zoals in series: previously…) bovenaan te zetten. Ook wel een goede oefening voor het schrijven van een synopsis(sen?) 🙂

    Thomas Splinter · 25 november 2017 op 19:51

    Daar heb je inderdaad een punt. Blijft een risico met die vervolgverhalen: hoe houd ik de aandacht van de lezer vast. Ik ga je tip zeker ter harte nemen.

      Esther Suzanna · 26 november 2017 op 11:48

      Die tip geldt ook voor mezelf dus. 🙂

      Een kort intro: ‘Wat eraan vooraf ging…’ past ook eigenlijk wel goed bij jouw schrijfstijl; snel, filmisch enzo…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder