Waar sommige mannen blind hun jongeheer achterna joepen, volgen veel vrouwen het geld. Althans dat is de uitslag van talloze enquêtes en polls als je vrouwen laat kiezen tussen een man die luistert en een man met geld. Veel geld. Ja, beste bink, dat wordt dus trouwen onder huwelijkse voorwaarden. Want de plaatjesdraaiers, topvoetballers en artsen waren hoogstwaarschijnlijk lang niet zo populair geweest als ze geen riant salarisstrookje ontvingen. Toen Emile Ratelband in een roddelblad zijn ex ervan beschuldigde een golddigger te zijn omdat zij voor de tweede keer zijn kind draagt én wil scheiden, dacht ik: lekker makkelijk jongen, de schuld bij een ander leggen. Vraag jezelf liever eens af of jij nou echt wel zo leuk bent om mee samen te wonen. Ofschoon ik geen fan van Emiel Deb**l ben, begin ik zijn kant van het verhaal na het constateren van dergelijke, overigens teleurstellende uitslagen toch wel aannemelijk te vinden.

Ik dacht dat wij vrouwen zo graag onafhankelijk wilden zijn? Waar is opeens de emancipatie? Hoe zit het met de rozenblaadjes en openlijke liefdesverklaringen? Nee hoor, kots, kots. Humor? Mwoah. Gelijkwaardigheid? Gadver. Spetterende seks? Dat halen we tegenwoordig wel elders vandaan. What about Don Juan? Natuurlijk willen we wel een Don Juan. Mits hij in de slappe was zit. Want geld is status. En status is macht.
Na de komst van kinderen zeggen we massaal: ‘Ja doei, ik wil mijn handje niet ophouden, dus ik blijf gewoon lekker werken. Ik wil niet financieel afhankelijk zijn van mijn man, en bovenal werk ik voor de sociale contacten en omdat ik het leuk vind, bladiebladiebla’. De Silvies en Estelles incasseren onderwijl behalve poen, een denigrerend commentaar waar je U tegen zegt en we plakken heel stoer zelf onze fietsband.

Allemaal Bullshit. We zijn gewoon jaloers. Dat we met een parttime baan bij lange na niet financieel onafhankelijk zijn en dat manlief net zo goed afhankelijk is van ons omdat hij immers alleen inkomsten kan verwerven als hij een vrouwtje theelepel thuis heeft zitten, om voor het huishouden en zijn kinderen te zorgen want wie moet het anders doen, dat weten we stiekempjes natuurlijk ergens wel, maar we liegen dat we barsten, teneinde onze reputatie ‘geëmancipeerd’ en ‘onafhankelijk’ te behouden. Diep in ons hart wapperen we het liefst dus minstens zo graag met de creditcard van manlief, net zolang tot de Prada’s en Louis Vuitton’s de deur van onze inloopkast uit zijn voegen laat barsten. Werken doen we heimelijk niet zozeer uit zelfbehoud als wel om onze hypotheek te kunnen aflossen.

En raad eens? Mannen daarentegen willen een vrouw die op de kinderen past en haar mond zo nu en dan dichthoudt (De Telegraaf). Goh, wat verrassend. Alle feminisme ten spijt; welbeschouwd is er sinds de oertijd dus helemaal niets veranderd.
Komt dat even goed uit. Immers, we vinden een man die luisteren kan toch niet zo heel belangrijk.


7 reacties

Mup · 19 oktober 2008 op 13:28

Welkom op cx, emancipatie en feminisme, zo vreselijk overgewaardeerd, vind ik. Je schrijft het zelf, vrouwen kunnen kiezen, daar hebben moedige vrouwen twee tot drie generaties terug voor gezorgd. Wij kunnen daar de vruchten van plukken. Inhoudelijk niet zo nieuw, had liever het onderwerp over geld of luisteren wat meer uitgediept gezien,

Groet Mup.

Dees · 19 oktober 2008 op 13:44

De keuze voor afhankelijkheid zie ik niet als gezonde keuze. Wat huwelijkse voorwaarden betreft, die kun je maar beter altijd regelen, want echt, mannen zijn ook niet immuun voor allerhande kwalen des levens en voor je het weet zit jij opgescheept met zijn schulden en de zorg voor zijn zieke ziel.

Zulke onderzoeken maken me boos en stemmen me treurig, vrouwen die hun onafhankelijkheid verkwanselen en grote risico’s nemen, op basis van… Wat eigenlijk, dat een op de twee huwelijken uitloopt op scheiding? Op het feit dat bijstandsmoeders toch ook nog gepamperd worden door vervangende echtgenoot de staat? Nederland is hemelschreiend ouderwets en teveel Nederlandse vrouwen zijn verwende prinsesjes met tunnelvisie. Al heb ik de ‘verwende prinsesjes’ maar even gemakshalve gejat van Trouw-columniste Elma Drayer. Bah, bah en nog eens driewerf bah.

arta · 19 oktober 2008 op 19:41

Wij, vrouwen…
Dan voel ik me als vrouw zijnde niet meer aangesproken. Geld is een overlevingsmiddel, net als bijv. penicilline, en in veel gevallen net zo onaangenaam. (Denk aan onder-of overdosering/waardering) Maarja, da’s mijn eenlingse mening.

KawaSutra · 19 oktober 2008 op 23:56

Uitstekende titel in deze context. Over de inhoud zal ik mij wijselijk maar niet uitlaten op een bevestiging na.

Mien · 20 oktober 2008 op 13:16

Ik zeg altijd:

Op ieder potje past een deksel, maar dan moeten beiden wel uit de juiste schroefdraad zijn gesneden.

Mien Matcht

DreamOn · 20 oktober 2008 op 19:25

Waarom concurerend, mannen en vrouwen?
Je kunt als man en vrouw juist een prima team vormen, althans; zo ervaar ik dat!

Wel goed geschreven,
groetjes DO.

Fem · 21 oktober 2008 op 09:29

ben ik de enige die zich afvraagt wat “joepen” is? 😕

Gelukkig volg ik nog steeds mijn eigen geloof en daarbij geloof ik niet in emancipatie, geld en nutteloze onderzoeken….

Geef een reactie

Avatar plaatshouder