Gelovig op donderdag ochtend

Het is alweer vrijdagochtend,.. althans daar lijkt het op. Normaal ga je niet stappen op woensdagavond. Het is dus donderdagochtend.

Drie kwartier te laat ben ik geariveerd op de werkvloer. Mijn ogen hangen op half zeven maar de wijzers van de klok staan toch echt op tien uur.
Hoe kom je erbij om op woensdag te gaan stappen?!?.. het antwoord is eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Men neme een aantal toegangskaartjes, een zwikkie mensen, wat muziek en heeel veel bier voor een euro. Ja dat lees je goed, een miezerige euro. Dat is dus heel veel bier voor minder euro. Ik heb wat collega’s overgehaald om me te vergezellen deze nacht. Ze gaan dan ook na aandringen met me mee. Kaartje bij de deur ingeleverd, stempel op je pols ontvangen als ware je veeverkeer.

Eelco zegt alweer, zoals hij wel vaker zegt, “wedden dat de vrouwen er steeds beter uit gaan zien”. Ik geloof hem meteen, het is namelijk altijd zo. De lekkere mokkels komen pas na een uur of 1, of als je al een paar biertjes naar binnen hebt getikt. Ook deze avond, schoonheid na schoonheid paseren de reveu. ‘Kijk daar”.. onze hoofden draaien op het ritme van de muziek dezelfde kant op.

Daar staat er een.. zo mooi, een godin. Met een lichaam om een godsdienst over te schrijven. Haar billen alleen genoeg inspiratie om de nieuwe bijbel van te maken voor dit geloof. Het geloof Vrouw. Bij dit geloof geloven wij in prachtlichamen vor ieder. Wat ik namelijk goddelijk vin kan een ander juist van walgen, dus wordt de bijbel die ik schrijf eentje die vanuit verschillende standjes geinterepeteert kan worden.

haar ronde vormen brengen me tot ectase. ik moet gekoeld worden, of genomen door haar goddelijke lichaam. ik kies voor de easy way out.. Koeling. Ober 4 bier.

Ja daar zit je dan weer op die stoel. kantortje gevuld met alchohol dampen. En je chef in het kantor ernaast, belangrijke bespreking met een groepje Japanners. Die houden toch ook wel van een borreltje. Zulen ze vast begrijpen hoe ik me nu voel. Belabberd, hongerig, geil, dorstig, zwevend en algemene dufheid.

De stempel die me gister nog toegang verschafte tot de tempel van mijn geloof is nu niet meer dan een vage groen vlek op mijn arm. Eigenlijk zou deze met een ritueel moeten worden verwijderd, een ritueel wat ik zelf zou verzinnen, het is immers mijn geloof. Ik stel voor .. : spoelen met bier en dan met je tong eraf likken terwijl een paaldanseres ondersteboven langs de paal naar beneden komt glijden, terwijl ze roept.. JIPPIEAJEE!! met een dopje van een flugelflesje op haar neus. Ja je moet wat over hebben voor je geloof.

Mijn geloof.. ik geloof dat ik er nog even over moet nadenken.. tijd zat, het is immers nog geen weekeind.