Goedgemutst het nieuwe jaar in

Een naderend einde jaar leidt onvermijdelijk tot reflectie. Of je nu wilt of niet.

2017 was het jaar van de Bitcoin (‘wie nu nog geen Bitcoin heeft, is een sukkel’, riep een reporter van RTL-Z) en we zagen tijdens een uitzending van Boulevard hoe Filemon Wesselink tijdens de duur van een modepraatje van Olcay Gulsen 300 euro rijker werd. Wie nu nog niet in de trein zat, stapte die bewuste vrijdagavond in en zag een week later zijn of haar investering verdampen als was het ether, opgediend in een petrischaaltje en ter tafel gebracht door een professor in de scheikunde, waarschijnlijk in DWDD en zagen we Matthijs, hand onder zijn kin, beminnelijk glimlachen bij het inademen van al die wetenschap.

Op Twitter verschenen wanhopige berichten van dames die nimmer onzedelijk betast, of nooit vanaf aanzienlijke hoogte toegesproken werden door een koppeltje bouwvakkers die het aanfluiten van passerend vrouwelijk schoon tot kunst verhieven, en tot hun spijt niets toe te voegen hadden aan de #MeToo-hype. Buiten de boot vallen, niet in de groep passen, als laatste gekozen worden tijdens een gymles: het zijn dezelfde trauma’s. Het was waarschijnlijk dezelfde groep die bek-lekkend uitkeek naar het vervolg op 50 tinten grijs, bedrogen uitkwam en alsnog de trillende vinger aan zichzelf sloeg omdat de verwachte climax op het witte doek uitbleef en recensenten gillend van genot meldden dat dit vervolg billenkoek verdiende, zo slecht was het.
Maar alle gekheid op een eierstok, de lul die met ingang van 2018 nog ongewenst aan vrouwen zit is in ieder geval verzekerd van een maximaal aantal ontvolgers, en dat is pure winst.

Weer een hele andere groep dames (maar er zal gerust overlap zijn), maakte zich druk om de haardracht van de lichaamseigen Zuiderburen: ‘to shave or not to shave, that’s the question’. Baas over eigen doos. Daar waar de Koreanen al sinds mensenheugenis zweren bij een schaamhaardracht van het type koffiefilter nr.4, waren we hier net gewend aan ‘less is more’ en liepen we met coupe kleuter de sauna in om vooral niet buiten diezelfde boot te vallen. Inmiddels lazen we in kwartaal 4 in de Linda dat we de boel weer moeten laten staan. Liefst buiten de grenzen van de Sloggi en tot op de enkels, want dan maak je echt een statement.

Pas.

Ik wil best af en toe hip doen, maar niet met een baard. Noch met geitenwollen sokken tot aan de knie. Ik bekijk per keer of ik opteer voor minimaal, een scheiding op rechts of een landingsbaan waar de Polderbaan nog een puntje aan kan zuigen. Het is maar net hoe de pet staat. Maar hoe dan ook, en zelfs zonder Bitcoin, ik ga ontzettend goedgemutst 2018 in.

En dat wens ik jullie ook. Lieve lezers, schrijvers en boekenwurmen; heb een heerlijk jaar, geniet van kleine dingen, lees en/of schrijf je een hoedje, maar vooral: maak mooie herinneringen.