Helmar 002

Hoewel ze wist dat ze het niet moest doen bestelde ze toch maar een witte wijn toen ze eenmaal tegenover Tjitske had plaatsgenomen. Ze zou het nodig hebben. Op het moment dat ze dat dacht barste Tjitske in huilen uit.
‘Rustig maar.’ zei Helmar en sloeg een arm over haar heen.
‘Laat je tranen maar lopen.’
‘Die grote klootzak! Wat een lul zeg!
‘Wie?’
‘Eric natuurlijk, wie anders?’ Met tranen die maar bleven rollen vertelde Tjitske dat Eric vreemdgegaan was. Hij was al eens eerder vreemdgegaan maar dat was allemaal niet zo erg geweest. Ze hadden het uitgepraat en waren verder gegaan. Maar nu was het anders. Eric was dit keer vreemdgegaan met een man. Toen tijdens zijn bekentenis ook nog bleek dat deze relatie met Yves al ruim twee jaar aan de gang was, waren bij Tjitske de stoppen doorgeslagen en had ze alles wat voorhanden was beetgepakt en tegen de muur of naar z’n hoofd geslingerd. Een grote ravage achterlatend was ze naar Charlie’s gerend, had een fles witte wijn besteld en had na een paar glazen in haar radeloosheid met Helmar gebeld.

Van haar voornemen om sterk te zijn kwam weinig terecht. Al gauw had Helmar moeite haar tranen te bedwingen en uiteindelijk had ze een potje mee zitten huilen en ondertussen nog een paar glazen wijn gedronken. In een niet al te heldere toestand waren ze naar Helmars appartement gelopen en hadden daar nog maar een flesje opengetrokken. Tjitske kon voorlopig niet naar thuis terug gaan, zo hadden ze besloten en dus was het een goed idee geweest dat ze voorlopig een paar dagen bij Helmar in zou trekken.

De zondag was niet verlopen zoals ze gedacht had. Iets wat veel vaker in haar leven voorkwam. ‘Zou het aan mezelf liggen?’, vroeg ze zich af toen ze eenmaal in bed lag.

De presentatie was ondanks de toestand waarin ze verkeerde toch nog goed verlopen. Ze had die nacht weinig geslapen door het gedraai en gesnurk van Tjitske naast haar. Ze was om vijf uur wakker geschrokken en had zich gerealiseerd dat ze ’s-middags nog een meeting met de vestigingsdirecteuren had. Gezien het belang van de meeting zouden ook de CEO en haar baas, de corporate HR manager aanwezig zijn. Ze had zich snel gedoucht en aangekleed en was zonder ontbijt vertrokken, Tjitske slapend in bed achterlatend. Die zou zich wel redden. Toch?
De routebeschrijving die ze thuis had uitgeprint was ze in haar haast vergeten, evenals haar tom-tom. Ze herinnerde zich uit het mailtje dat ze om negen uur in ‘De Zeeuwse Stromen’ te Renesse moest zijn. Na een in haar ogen oneindig lange route met veel Duitsers op de weg, was ze net voor negen uur als laatste aangekomen. Ze werd opgevangen door meneer Jack van Gilzen, de CEO, die haar meenam naar de conferentieruimte.