Hema: taartje

Een frisse, beetje bewolkte ochtend. Rond een uur of tien stapte ik een grote vestiging van de HEMA binnen en liep direct door naar de afdeling gebak. Als er een aantrekkelijke aanbieding is mag ik graag trakteren op het werk. Wist ik veel dat het in een casus ‘luisteren naar de klant’ zou eindigen. Er stonden nog twee heren te wachten. Een van hen riep naar de jongedame achter de balie dat de plastic zakjes bij het brood op waren. Het is een zelfbedieningsafdeling. Het is dus wel handig als je een paar puntjes pakt, dat er ook een zakje voor is. Normaal gesproken zou je zeggen dat die voor openingstijd worden nageteld (nee, niet een-voor-een…) en daarom zo vroeg op de dag nog niet op kunnen zijn. Maar goed, ze kwamen eraan. Even later meldde inderdaad iemand zich met de zakjes, en zo bleek dat beide heren hadden waarvoor zij bij de toonbank waren gaan staan.

Ik was aan de beurt. “Jullie hadden volgens mij twee soorten taart in de aanbieding vandaag?”

“Hmmm, volgens mij alleen de appel-volkorentaart…” was het antwoord. Ik meende in de folder die in de bus gevallen was inderdaad een heel klein appeltaartje gezien te hebben – maar ook een grotere vruchtentaart.

“Het was iets met vruchten; kersen ofzo. Ik zag het in jullie folder.”

“Volgens mij niet hoor, we hebben alleen die appeltaart. Ik zal het even aan mijn collega vragen.”

Het zal wel de goede geweest zijn om het aan te vragen, ze was in ieder geval een stuk ouder.

“Nee hoor, geen andere aanbieding.” zei ze, terwijl ook zij in het kassasysteem zocht.

“Oh, maar ik dacht dat ik in de folder een andere..”

“Nee, Dit is echt de enige aanbieding.”

“Nou, OK, dank u wel.” Ik ging maar weer.

Wat ging hier nu fout? De HEMA heeft de onhebbelijkheid om in hun folder op één pagina aanbiedingen te vermelden die niet tegelijkertijd geldig zijn. De ene soort gebak is het ene weekend in de aanbieding, de andere het volgende weekend. Ik was een week te vroeg. Dat was mijn fout. Had iemand het foldertje gepakt, dan waren wij daar snel achter gekomen.

Maar dat gebeurde niet. Beide dames zochten het wel op in de kassa. Wat zij daarin opzoeken kan ik niet zien. In de folder zelf hebben zij niet gekeken. En daar zit mijn frustratie. Ik vertel ze feitelijk twee of drie keer waar ze moeten zoeken. En ze doen het niet. De kassa is het orakel, die folder kan daar onmogelijk van afwijken. Hoe het wel zit met dat vruchtentaartje blijft onbekend. Het gevolg: de klant voelt zich niet begrepen, want het komt in de winkel niet vast te staan of en hoe hij het verkeerd gezien heeft.

Ik ben bij de bakker gevulde koeken gaan halen. Ze waren heerlijk.