Hemelvaart

De Saturnus V draagraket die in 1969 de astronauten losrukte van de aardse zwaartekracht en richting eerste maanwandeling schoot, was ruim 110 meter hoog en 3000 ton zwaar. Daarmee vergeleken zijn de vuurpijlen die Noord-Korea uitprobeert maar zielige voetzoekers. Toch is de wereldwijde opwinding even groot. Logisch, want de doelen zijn verschillend. Amerika wilde de wedloop met de Sovjet Unie winnen om de primeur te kunnen hebben van “That’s one small step for man, one giant leap for mankind.” Noord-Korea wil zijn raketten in Amerika neer laten komen. Zat in de capsule van de Saturnus V een driekoppige bemanning, Noord-Korea stuurt atoomkoppen. Zeggen ze althans. Dat is de tragiek van die dikke malloot met zijn malle kapsel uit Pyongyang en zijn meemarcheerders: Amerika is voor hen even ver weg als de maan voor Amerika. Dit zijn mooie relativerende overdenkingen voor Hemelvaartsdag. Dauwtrappen schijnt zijn oorsprong te vinden in een heidens gebruik. Vroeg opstaan en de wereld nog onbezoedeld door de dag beleven, schijnt een louterende ervaring te zijn. Je gaat alles anders zien. Dat zal niet anders zijn geweest tijdens de Hemelvaart van Jezus. Veertig dagen na zijn dood ging, volgens het enige boek dat de fundamentalistische theologiestudent hoeft te kennen, Jezus met elf volgelingen – Judas had zich inmiddels opgehangen – naar de Olijfberg en steeg omhoog totdat een wolk hem aan het oog onttrok. De achterblijvers waren stupéfait! Hoe kan onder één paar voeten met gaten de wereld zomaar ineens wegzakken? Dat is echt mystiek van de oosterse zandgrond.

25 mei 2017