De lente was aangebroken in Engeland. De bloembollen kwamen opeens kleurrijk op in de heldergroene velden. De bomen werden dieper groen. Koning Hendrik de achtste was zich hier terdege van bewust. Vanachter het venster van zijn paleisramen te Greenwich keek hij uit op al dit natuurschoon.

Hij zocht een vrouw. Het was nu een jaar geleden sinds zijn vijfde en laatste vrouw gestorven was op het blok. Catherine, hij dacht nog dikwijls aan haar. De mooie, speelse Catherine Howard. Hij sloeg met een mollige hand voor zijn gezicht, alsof hij een vlieg wegwuifde. Hij wilde niet denken aan zijn laatste huwelijk en de rampzalige afloop ervan. Catherines ontrouw had hem diep geschokt.

Deze keer zou het hem gaan lukken. Een vrouw voor Hendrik van Engeland. Het moest een vrouw worden die alle deugden van de vorige vrouwen belichaamde. De vroomheid van de Spaanse Catherine, de pit en charme van Anna Boleyn, de zachtheid van Jane Seymour, de nuchterheid van Anna van Kleef en de schoonheid van Catherina Howard. Deze nieuwe vrouw werd de laatste en de beste. Ze zou hem veel zoons baren. Zonen voor Engeland, want een koning kon nooit genoeg zonen hebben. En wat had God aan hem, Hendrik geschonken? Twee armzalige dochters en een ziekelijke zoon. Soms sloeg de angst hem om het hart. Hij werd er namelijk niet jonger op. Wat zou er gebeuren als hij zou sterven?

Zoals altijd wanneer hij aan zijn vrouwen dacht, werd hij melancholisch. Vol zelfmedelijden was hij als hij aan hen dacht. Enige zelfkennis was Hendrik vreemd. Hij was een bijzonder zindelijke man met een monsterachtig geweten. Zijn geloof in God was groot, maar eigenlijk vond hij zichzelf diep van binnen op gelijke voet met Hem staan. God’s wil was ook Hendriks wil. Al zijn vrouwen hadden hem bedrogen en slecht behandeld. Zijn eerste huwelijk had twintig jaar geduurd. De onvruchtbare Catherina was eerder met zijn jong gestorven broer Arthur getrouwd geweest, en hij was om die reden uiteindelijk van haar gescheiden. ‘Hij die zijn broeders gade huwt, zal kinderloos zijn.’ Hij had het gelezen in de bijbel. Naturlijk had zijn passie voor Anna Boleyn niets te maken met de scheiding van zijn vrouw. Hendrik was een vroom man tenslotte.

Zijn gezondheid liet de laatste tijd aardig te wensen over. Op tweeënvijftig jarige leeftijd was hij nog altijd een koning onder de mensen te noemen. Groot, majestueus en vol luister gekleed. Echter was hij daar waar hij vroeger bekend stond als de knappe en sportieve Christelijke prins, nu een zware, manke oude man. De zwerende kwetsuur op zijn been bezorgde hem veel pijn. De stinkende wond liep vol met pus en moest dagelijks door zijn lakeien verbonden worden. Het verband zat altijd te los of te strak, er was niemand die hem op de juiste wijze verplegen kon.

Schreeuwend gebood hij zijn kamerheer om naderbij te komen. Zijn gelaatskleur was paars aangelopen. De kleine blauwe oogjes lagen diep verzonken in de vlezige wangen. Het was gevaarlijk om op zulke momenten bij de koning in de buurt te komen. Als hij in deze stemming verkeerde, gingen zelfs zijn honden zacht piepend in een hoekje liggen. De staart tussen de benen, de oren plat op het achterhoofd.

Buigend kwam zijn kamerheer bij hem staan en deed een poging om het verband om zijn been te verschonen. De koning gromde zo nu en dan kermend vanwege de allesoverheersende pijn. Gisteren nog had hij zijn zwager Thomas Seymour gezien. Hij mocht die stoere  zeeman wel. De man deed hem wat aan zichzelf denken toen hij nog jong was. Hij had gehoord dat Seymour vaak te vinden was bij de weduwe van Lord Latimer. Hij kende de weduwe nog als Katharina Parr, zoals zij heette toen zij nog jong was. Lady latimer was een rijke jonge weduwe. Nog maar dertig jaar en redelijk aantrekkelijk. Hij kon zich nog goed herinneren hoe goed zij had gezorgd voor haar man. Hoe langer hij aan haar dacht, des te aantrekkelijker werd ze. Katharina Parr en Thomas Seymour, hij vond dat eigenlijk geen passende verbintenis. Waarom zou hij deze jonge rijke weduwe niet eens uitnodigen om aan het hof terug te keren?

Categorieën: Overig

NicoleS

Door veel te lezen word je een betere schrijver. Joost Zwagerman was ervan overtuigd. Ik houd van lezen maar ook van schrijven. Ik ben bij column x terecht gekomen dankzij mijn lieve vader die hier jaren columns geschreven heeft. Kees Schilder is zijn naam. Ik hoop evenveel plezier te beleven aan het schrijven als hij. Favoriete schrijvers: Gerard Reve, J.J Voskuil, Maarten 't Hart, Adriaan v Dis, Arnon Grunberg, WF Hermans, Simon Vestdijk, Louis Bordewijk en Jean Plaidy. Favoriete boek: Het bittere kruid, Marga Minco.

11 reacties

Mien · 26 mei 2016 op 11:34

Mooie beelden schets je. Net als Martin de verre nazaat van Catherine, een van mijn favoriete (foto)grafen. Daar deed de naam Parr me onmiddellijk aan denken.
http://www.martinparr.com/introduction/

    NicoleS · 26 mei 2016 op 12:40

    Ga ik zo lekker even lezen. Interessant. Jij kent veel mensen. Bijzonder hoor?

      Mien · 26 mei 2016 op 13:08

      Ik ken er pakweg 327. Maar niet allemaal persoonlijk. Een hoop zijn er ook al overleden. Helaas. 😉

Esther Suzanna · 26 mei 2016 op 11:59

Mooi geschreven. Ik ben gek op dit soort ‘verhalen’ waarin de schrijver in de huid van iemand in de geschiedenis kruipt. Wat ik me wel afvraag is of het een stukje uit een langer verhaal is of een afgerond probeersel?

    NicoleS · 26 mei 2016 op 12:38

    Nee het is een vervolgverhaal. De zesde vrouw van Hendrik de achtste was vrij onbekend. De bedoeling was dat ik verder zou schrijven. Een aantal delen. Volgende maand het volgende deel weer.?

pally · 27 mei 2016 op 13:21

Mooi geschreven historisch verhaal, Nicole.
Een zin deed mij wat vreemd aan: ‘zijn gelaatskleur was paars aangelopen’.
Ik denk dat je kunt zeggen: ‘zijn gezicht was paars aangelopen’ of ‘zijn gelaatskleur was paars geworden’. Maar niet de combinatie die jij gebruikt…

    NicoleS · 27 mei 2016 op 14:42

    Haha inderdaad. En ook was de goede man zinnelijk en waarschijnlijk al heel lang zindelijk??

Bruun · 27 mei 2016 op 15:07

Mooi stuk Nicole. Je hebt me helemaal meegetrokken in het verhaal en ben dan ook benieuwd naar het vervolg.

    NicoleS · 27 mei 2016 op 17:10

    Nog even geduld. Ik doe het even wat rustiger aan. Bedankt voor je reactie.?

van Gellekom · 29 mei 2016 op 09:24

Ik houd van deze stijl. Mooi hoor

Geef een reactie

Avatar plaatshouder