Als ernstig verslaafde aan Social Media kom ik regelmatig filmpjes en foto’s van ‘Coole’ vaders tegen.

Het wat suffe imago van de zorgende moederkloek, geïnspireerd door de aanwijzingen van consultatiebureaus, oma’s en opa’s, oudtantes en schoonmoeders geeft bij sommige vaders reden tot het plaatsen van shockerende foto’s van zichzelf met kind.
Dat mannen heel ‘geëMANcipeerd’ steeds vaker ‘Papadagen’ op zich nemen wil niet zeggen dat ze niet meer ‘Cool’ zijn.
Vooral het contrast tussen ‘mama’s met kind’ en ‘papa’s met kind’ is een bron van inspiratie voor hilarische fotosessies.

Meestal staat er bij de foto’s een tekst:

Mama met baby: het kindje krijgt een wortelhapje. Het mondje en de slab zijn vies maar het voeren verloopt redelijk. Mama lacht en het kindje kijkt tevreden.

Papa met baby: het kindje zit helemaal onder de wortel en papa ook. Meestal trekt vader er een rare bek bij. Het kindje huilt.

Je kunt het zo gek niet bedenken; baby’s beplakt met geknutselde snorren en baarden, door de lucht vliegende kleuters die nog net op tijd worden opgevangen, baby’s voorop de motor met een babyhelm, kleuters in een rugzak mee op de moutainbike. Hoe stoerder de beter.
Ondanks dat veel papa’s met liefde voor hun kinderen zorgen, willen ze zich absoluut niet vereenzelvigen met ‘dat vrouwengetut’.
Als tegenbeweging krijgen we steeds vaker een reactie van moeders die wel even laten zien dat zij ook stoer en redelijk ‘ruig’ met hun kinderen kunnen omgaan.

Natuurlijk zijn dat allemaal tendensen, die vaak specifiek voor Social Media in elkaar zijn gezet.
Er zijn net zoveel soorten moeders, als dat er vaders zijn.

In mijn date carrière ben ik aardig wat verschillende vaders tegengekomen.
Wat vaders op een rij.

De radarvader detecteert alles wat fout gaat, roept daar iets over, maar laat het aan anderen over er iets aan te veranderen.

De beladervader geeft continue signalen af dat alles wat er fout gaat, de schuld van de kinderen is, zelfs zijn eigen problemen.

De verradervader lijkt mij helder. Die klikt alles door aan de moeder en trekt zijn handen ervan af.

De kadervader doet alles volgens de regels (die hij meestal zelf verzint). Zijn wil is wet en als je je er niet aan houdt dan ga je maar ergens anders wonen.

De bad(d)ervader heeft smetvrees.

De lad(d)ervader wil dat zijn kinderen excelleren in alles.

De dadervader geeft alles en iedereen de schuld van alles wat niet goed gaat. Zijn ex, de kinderen, de luierfabrikant, de crèche, de moeder, school, zijn moeder, de schoonmoeder etc…

Darthvader legt zijn kinderen gelijk te vondeling. Probleem opgelost.

Categorieën: Gein & Ongein

Esther Suzanna

Ik schrijf omdat ik het niet laten kan op https://www.facebook.com/esthersuzanna/ en http://suzannaesther.nl/

14 reacties

Mien · 30 januari 2017 op 07:10

Ik mis er nog twee. De ladderzatvader en de heilige geestpapa? Of kunnen die niet plaatsen op FB, Instagram en Snapschat?
Kom de meeste beschreven figuren ook regelmatig op straat of in de trein tegen overigens. Kan dat? Ja, dat kan. Echt.
Mooie invulling en reactie op de moederloeder ES. ?

Trebor · 30 januari 2017 op 09:41

Het doet mij denken aan een andere heel veel voorkomende combinatie: de verkeerdepartnerkeusvader en de verkeerdepartnerkeusmoeder. Maar goed, dit leuke stukje is een moederskindje.

Dees · 30 januari 2017 op 10:24

Onze vader die cool op des twitters en facebooks zijt. Uw naam is zojuist ontheiligd!

Hahaha! Nu ontbreekt alleen nog het perspectief van het kind van de rekening. Wellicht binnenkort. Op een CX scherm bij u in de buurt.

Karen.2.0 · 30 januari 2017 op 11:35

De Battle of the Sexes op Soc Med, strijdend om de cup voor de leukste ouder, levert met enige regelmaat allerhande leuks op. Persoonlijk kon ik die van de baby’s met snorren erg waarderen 😉 Leuke tegenhanger van de moederloeder-column van Menno Esther!

Menno · 30 januari 2017 op 11:51

Tja, een reactie van de persoon die jou de inspiratie tot het schrijven van dit kolderieke stukje heeft bezorgd, mag natuurlijk niet uitblijven.

Zonder een vaderfiguur voor jou te worden een kleine tip: probeer tijdens het schrijven je gevoel een beetje af te stompen of te kanaliseren. Dat komt de boodschap van je woordenstroom ten goede. 😉

Oh en ik kom binnenkort met een vervolg op de Loedermoeder. (Dit was overigens al in de planning..) Maar eerst nog even wat anders.

    Esther Suzanna · 30 januari 2017 op 12:08

    Komt dat zien, ‘the battle’ op ColumnX haha…
    Hoor ik hier een kleine venijnigheid, Menno?
    Ik zal niet meer in je vaarwater zitten hoor, het was gewoon een leuke uitdaging.
    Wel grappig, (om op je ‘opmerking of tip’, in te gaan) om tegen een autist te zeggen dat de emoties wel wat afgestompt mogen worden als die autist (moi) er maanden aan heeft gewerkt (boek) om op aanwijzingen van de editor/uitgever emoties beter te verwoorden. Ik werd er doodmoe van. Het schrijven van een boek is enig, maar het omzetten in een boek, dat is pas een slagveld…

    Voorlopig zit ik nog even vol met emoties. Helaas. Wat zeg ik, het wordt alleen maar erger ben ik bang…

    Ik kijk uit naar je volgende stukje. Ben er nu al emotioneel door 😉

NicoleS · 30 januari 2017 op 13:29

Schitterend Esther. Waardig verweer namens alle moeders.?

Nummer 22 · 30 januari 2017 op 13:36

‘Ondanks dat veel papa’s met liefde voor hun kinderen zorgen, willen ze zich absoluut niet vereenzelvigen met ‘dat vrouwengetut’.

Klopt niet! Mijn dochter mocht gewoon haar meisjes dingetjes doen:
1. mijn haar met elastiekjes voorzien in diverse kleuren
2. Mascara, lippenstift, nagels lakken in diverse kleuren
En ik zat er niet lijdzaam bij. Een kind gun je het ontdekken van creativiteit.

Reden: om nooit te zeggen “had ik maar meer quality time met mijn kind doorgebracht’

Al was ik moe ‘als een hond’ na een dag werken, ook al had ik geen zin. Haar ‘Toe nou papa, toe nou” deed mij smelten en daarbij richtte ze haar vragende blik naar mij.

Wat ze niet wist, was dat ik tot haar 18e al haar schoolfoto’s ( de grote afdruk had bewaard en nog wat van haar mooiste tekeningen, briefjes met uitnodigingen, vriendenboekjs die ze dacht weggegooid te hebben, etc. Haar 1e vriendje alleen met haar op de kamer, deur dicht en stilte en haar proza naar mij, de enveloppen met briefpapier uit hotels waar ook ter wereld waar ik verbleef sinds haar babytijd.
Dit alles schreef ik op in een boek
‘Papa vertel ‘s’. Maakte een doos, stopte daar alles in en gaf het haar toen ze 18 werd (6 jaar geleden).

Uniek? Nee hoor, er zullen vele vaders zijn die vanavond op een stoel zitten en de schmink op het gezicht krijgen. Papa’s die zelfs midden in de nacht, zichzelf weer aankleden om met de auto haar op te halen omdan te horen ‘ Nu sta je wel heel dicht bij de uitgang, kon je niet verder weg staan?.’ Nee, ik heb heerlijk gepraat met die en die en die vaders.

En nu, praat Fleur (zo heet mijn dochter) erover met haar vriendinnen en dan hoor ik ‘Dat deed mijn vader nooit, mijn vader was nooit huis, mijn ouders zijn gescheiden, hadden alleen maar ruzie, hij had een vriendin, etc.’ Kijk, dan zie ik hoe Fleur een leuke gelukkige jongevrouw is geworden en mij nog steeds ‘briefjes’ schrijf maar nu als Whatsapp bericht. Mag u raden met welke emoticons?
Hoe zou je dan zulke vaders noemen?

Mijn kleindochter van bijna 4, dochter van mijn zoom die had het antwoord “Opa clown, opa gekkie” Sophie.

Enfin, de 2e en 3e legvader die staat met een bakfiets bij de school met de veelaljonge moeders over de kinderen te praten. Het wordt pijnlijk als een moeder dan zeg” Kom jij jouw kleindkind ophalen?”

Dus… je hebt vaders en vaders, net zoals moeders en moeders.

Wij zijn ook kind geweest en wat we hebben ervaren geven we door. Opa clown, zei Fleur tegen mijn – helaas te vroeg overleden- vader.

    Esther Suzanna · 30 januari 2017 op 14:05

    Wat prachtig geschreven! Columnwaardig.

    Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik ken geweldige vaders, waaronder de vader van mijn jongens en mijn broer.

    Volgende keer een ode aan de vader.
    Dit stuk was in het kader van ’the battle’ 😉

Bruun · 30 januari 2017 op 15:57

Leuk stukje Esther. En een prachtige reactie van Nummer 22 trouwens.

van Gellekom · 31 januari 2017 op 12:26

Je gaat toch met andere ogen naar vaders kijken

Geef een reactie

Avatar plaatshouder